Günümüz ve mitolojide karşılıksız aşklar 3/3

Karşılıksız aşklar ve bunun ihtirasları üzerine yazımın sonuncusu “Skylle ve Glaukos” ile devam ediyor. Kendini Skylle adlı bir ölümlüye kaptıran Glaukos aşkına karşılık bulamayınca Tanrı olduğunu unutup büyü Tanrıçası Kirke’ye koşmuştu, tıpkı diğer “Karşılıksız Aşklar” gibi.

… Glaukos’un Skylle’ye aşırı tutkunluğunu kıskanan Kirke, ne anlattıysa ikna edemediği ve aşkından çılgına dönen Glaukos’un yardım ve yakarmalarına çok kızar. Ona der ki: “Bu aşkına ben nail olayım. Sana Tanrıların dünyasında daha büyük ve daha zevkli şeyler sunayım.” Glaukos bunu kabul etmez ve “Ben de bir zamanlar ölümlüydüm. Bu kıza tutuldum, Tanrılık benim neyime!” der. Bu cevap üzerine Kirke çıldırmıştır ve bir Tanrının ölümlü karşısında acizliğine çok kızar ve planlarını yapmaya başlar. Çünki onun aşkını da Glaukos reddetmiştir.

<ımg height="196" alt="" src="http://ayhandemiral.com/wp-content/uploads/zeus-hera.jpg" width="191">

Hazırlamış olduğu “büyülü suyu” Skylle’nin her gün tek başına yıkandığı suya -bir nehirkenarı ya da bir mağaraya- karıştırır. Hiç bir şeyden habersiz Skylle her zaman olduğu gibi sadece kendisinin girdiği suya çırılçıplak girer. Girer ama büyülü su onu azgın bir canavara dönüştürür. Belden üstü normal olan Skylle’nin kasıklarından altı sürekli metamorfoza uğrar. Kimi zaman köpek kimi zaman yılan, akrep olur belden altı. Skylle artık -bugün adına Messina denilen- dar bir boğazda kayalıklarda bekleyerek gelen geçeni parçalayan bir canavar olmuştur.

Glaukos her yerde onu arar ve bir gün boğazdan geçerken Skylle’nin vücudunun üst kısmına aldanır, yanına savunmasızca yaklaşır ve feci şekilde parçalanarak ölür.

Kimi efsanelerde bunun tam tersi olduğu söylenir. Yani Skylle Glaukos’a aşık olmuş ama yüz bulamamış, Tanrı Poseidon ise aşkına karşılık vermeyen Skylle’yi, Tanrıça Kirke’yi kullanarak cezalandırmıştır.

<ımg height="197" alt="" src="http://ayhandemiral.com/wp-content/uploads/poseidon5g.jpg" width="300">

Sonuç

Mitoloji, bu tür hikayelerin anlatıldığı yüzlerce hikayeler ile doludur. Yaşanmışlığı ispat edilemeyen, yazılı bir kanıtı olmayan ve sadece dilden dile ve bundan binler yıl önce yaşayan ilk tarihçi Herodot’un anlatımıyla bugüne kalan bu hikayeleri dinledikçe aklımıza şu soru geliyor;
“Bugün medyada, bu tür ihtiras ve aldatmalar, iftira ve cinayetleri gördükçe sanki mitoloji bu yaşananları binler yıl önce duyuruyor gibi.”
Kısacası mitolojide Tanrıların öyküsü olsun, ölümlülerin öyküsü olsun günümüzde değişen bir şey yok!

Aşk! İhtiras! Tutku! İftira! İntikam! Ölüm!!!