Habere bakın şimdi…

“Siirt’te, 11.5 yaşında imam nikahıyla evlendirilen ve 12.5 yaşında anne olan 14 yaşındaki Kader Erten, erken dünyaya getirdiği ikinci bebeğinin ölümünün ardından, evinde tabancayla vurulmuş bulundu.” (Vatan, 13.1.14)

Bu yalnız zavallı Kader’in değil , Türkiye’deki bütün kadınların, geride bırakılmışların ve Türkiye’nin kaderi. Niye bu böyle?

Çünkü cahiliyet devri hala sürüyor. Nasıl İslamiyet’ten önce Arabistan’da istenmeyen kızları çölde toprağa gömüyorlardı Araplar… İşte o kafa, Türkiye’de hala berdevam… Hiç değişmedi. Kadının, kızın mal kadar değeri yok . Bir an önce elden çıkaracaksın; kaça olursa olsun satacaksın ve belasından kurtulacaksın… Anadolu’daki anlayış hala bu! Niye?

Türkiye’de “niye?” lerin cevapları içtenlikle araştırılsaydı, belki de bir  çözüme varmak mümkün olurdu ama.. Türkiye’de her ciddi mesele, bir süre kamuoyunun önüne ister istemez getirilir, ondan sonra unutturulur ve geleneksel al-sat yöntemleri sürer gider.

Ellerinden gelse, çöle de gömerler de , o biraz tehlikeli.. En iyisi vurup kaçmak… O zaman belki de Devlet bulamaz ve  böylece PKK bir eleman daha kazanır..

Niye? Niye?

Bazı insanlar kafasını patlatıyor: Niye, niye, diye … Bazıları, “Aman… böyle gelmiş, böyle gider… Kadınların kızların hangi devirde kıymeti harbiyesi vardı ki..” diye kendilerini  avuturlar.

Niye mi?

Bana göre, kızları çocuk yaşta alan satan kesimlerin alıp satacak başka ticari mülkleri yok. Belki ufak bir tarla, belki bir iki inek vardır ama onları da satsalar o zaman iyice aç kalırlar. Ayran aşı bile yapamazlar!

Sarı inekten sonra tek sermayeleri  “sarı kız” dır. Onu ağa-mağa , çevrenin paralı bir insanına satmak tek çaredir. Kız istermiş, istemezmiş… Hiç önemli değil.. Burada kızın bir seçimi daha vardır.  Bir ipin ucunda o ince gövdesini sallandırmak. Ona aile de memnun olur. Mesele bitmiştir.

Yoksa, o kızı ilkokulda okutacaksın, ortaokulu okutacaksın, liseyi okutacaksın, sonra üniversiteye gönderip okutacaksın, sonra da bir el oğluna verip, olayı sonlandıracaksın. Bunun karı nerede? Hiç onu ister mi Anadolu ailesi.. Erken yaşta satmayı tercih eder. Dirliği iyi olsaydı, yeteri kadar parası olsaydı, elbette o da dört kızını da okutmak isterdi. Ama nerde? Ama kızlarını birer birer satarsa, eli ferahlar.. Onun için kızları, Anadolu insanının sermayesidir. Acele elden çıkarır.

Şimdi, Hakkari’deki, Siirt’teki bir kızı  üniversitede okutmak bir aile için ne demek? İstanbul’a göndereceksin.. Bir yurda yerleştireceksin; yurt yoksa bir ev tutacaksın… Sen ilgilenmezsen, o işine bakar, yerini bulur… Sen de karşıdan seyredersin. Bir kızın üniversitede okuması kolay mı? Onu bilen bilir.

Onun için erken erken satıyorlar… Kızların bir tek çaresi var. Kaymakam’a mektup yazmak. “Kaymakam amca beni 15’imde evlendirmek istiyorlar, oysa ben okumak istiyorum… Ne olur bana yardım yap!”

Kaymakam amca böyle kaç kıza yardım yapabilir. Çünkü Anadolu’da böyle, sürü sepet bir çok kız var. Hepside okumayı bekliyorlar; olmazsa satılmayı… Düzen böyle gelmiş böyle gidiyor… Kim değiştirebilir. Allahın emri, böyle diyorlar… veriyorlar.

Devlet : “Doğurun… Doğurun…Doğurun…” diyor ama, doğurduktan sonra ne yapılacağına ilişkin yol göstermiyor. Destek olmuyor… Bir kız çocuğunu, okutamadıktan sonra… Kaldır at… Veya sat… Hiç fark etmez!

Evet, bunun için bu düzen değişmelidir. Doğuda toprak reformu yapılmalıdır. Bu yüzden Köy Enstitülerinin yeni nizamda yeniden kurulmasını istiyoruz. Bunun için Meclis’teki üye sayısının yarısının kadınlardan olmasını istiyoruz. Bu yüzden CHP’nin başına bir Bayan Başkan gelmeli diyoruz.

Niye?

Çünkü bu düzen içinde kadınların, kızların esamisi okunmuyor… Onlar bir kurşuna eyvallah deyip gidiyorlar. Üç beş altına satılıyorlar ve bu düzen bunu seyrediyor. Buna ne denir? Orta Çağ düzeni… Başka? Ağzınıza ne gelirse söyleyin… Böyle düzen olmaz… Şeyhlik, ağalık düzeni… Gerisini de siz getirin.

Bize hala yutturulmaya çalışan böyle bir düzeni istemiyoruz. Kimse istemiyor ama zorla empoze ediliyor. Yazık bu millete!