Hakkıyla adil ve kıskanç...

Sinirlerimi aldırdım. Kızmıyorum ben!.. Ve de gülmüyorum. Mimiklerim yok benim, karanlığa gittiler...

Maveraünnehir'den tesadüfen geçerken basılmış yoksul kervanım artık, hırpalanmış, kaygılı... Kırgın Pera gezginiyim, kıskanç yürekler ezen... Beğenilmez umutları, hunharca öldürülen... Şimdi kapağı yıpranmış hesap defterlerinin arasından, ödenmemiş haksız kıskançlıkları ayıklayan yaşlı , gezgin bir tüccarım ; heybesinde sürekli mavi bir gökyüzü taşıyan.

Günü geçmiş ezberim ben şimdi. Gece sabaha karşı, bir Pul biber sokağının bitirim kaldırım taşlarında unutulan.
Ne zaman, ne zaman yalnızlığımı bozsam, esir pazarında o eski İstanbul'un, haklı bir külhana sevdalanır ay ışığım, gölgesini kaybetmiş bir gezgin olurum... Anlarım, kızmadan, yeryuzü sofrasında bıkkın bardaklar deviren, sakar sokak kedilerinin ısrarlı ıssızlığını...

Ve bu yüzdendir yorgun atlarımı çatlatırcasına koşturduğum, bu yüzdendir kırılganlığım...

Ve şimdi bu yüzdendir, kara ve kırmızı, huzursuz bir pazartesi olduğum...

7.10.2008 / Perpa,

Not: Daha önce Kasım ayında yayına giren bu şiir, sayfa resmi değiştirilirken,
iradem dışında, blog sayfamda yeniden guncellendi! Daha önce okuyanlardan
özür dilerim.z.e.