Hala unutmamış yanan İpek Mendili

Hastane randevuları, sağlık kontrolleri vardı bir süredir. Stresli gelip gidişlerdir hastane yolları ama onu bize getirmişti. Bahane olmuştu görmemiz için.

Bir süredir yine çabuk yoruluyordu. Kalbi durduk yere yılların birikimine meydan okumak, isyan etmek istercesine çarpıyordu. O çarpıntı ise zaman zaman iki adım atamayacak hale gelmesine neden oluyordu.

Dün gece uzun, uzun oturduk. Onda geçmiş vardı. Hem de bir nesil saklıydı. Sohbet etmek basit kalır, onu dinlemek bir harikaydı.

Bir evlilik yıldönümünü anlattı. Nereden aklına gelmişti kim bilir. Yıllar önce evlilik yıldönümünde eşine orijinal bir kutu içinde ipek mendil almıştı. Alkollü gelen eş evlilik yıldönümü bile olduğunu hatırlamadan, harlı bir şekilde yanan odun sobasına atmıştı ipek mendili.

Nedeni yoktu, o an öyle istemişti ve arkasına saklanabileceği bir bahanesi vardı; içkisi…

O an anlamıştı özel günlerin onun sandığı kadar özel olmadığını. Bu kutlamaların, şıklıkların sadece içinde saklı kalacak duygular olacağını.

İlk evlilik yıldönümüydü belki de. Ve kutladığı son evlilik yıldönümü oluvermişti bir hareket ile.

Anlatıyordu dün gece; “ipek mendiller yandı. Bakakaldım bir şey demeden. Şimdi yıllar geçti tabii, istese de yapamaz. Ne onda o esip gürlemeler ne ben de kaldırabilecek güç ve tahammül var. Ama neye yaradı? Geçen onca yıldan sonra, tükenmiş bastırılmış duygulardan sonra neye yaradı şimdi ki rahatlık?

Şimdi bazen düşününce hırsımı onu yok sayarak alıyorum. Çok isterdim sağlıklı olmayı, aklıma estiği gibi vurup kapıyı çıkabilecek güçte olmayı. Belki o zaman unuturdum o yılların acısını, hırsını.”

Zaman her an tedirgin olmayı öğretmiş ona. Tek neşesi ise diğer kız kardeşleriyle görüşmekmiş. Her gün beraberlermiş. O zor hayatın üstesinden çocuklarının varlığı, kardeşlerinin birliği ile gelmiş. O geçirdiği kötü günün ardından kardeşleriyle dağıtmış kafasını.

Çocuklarına vermiş sevgisini. Ve hiçbir zaman hırçınlaştırmamış, sevgisizleştirmemiş yüreğini.

Aradan yıllar geçmiş hala unutmamış. Belli ki o çok içerlemiş; İpek Mendil’in akıbetini.