Halepli çocuğun "insanlıktan" talebi?

Bir bombardımanın ardından enkaz altından "canlı" olarak çıkarılan Halepli çocuğun verdiği fotoğraf dünyanın vicdanına dokundu...Ama çok ince ve çok kısa bir dokunuş oldu bu.

Aslında enkaz altından canlı çıkarılan o çocuk, o bakışıyla çok şey söylüyordu...Ya da hiçbir şey söylemiyordu.

Size söylenecek söz kalmadı, der gibi bakıyordu:

"Eğer gözleriniz kör, kulaklarınız sağır olmuşsa ve vicdanlarınız nasırlaşmışsa ben size ne söyleyebilirim...

Burada, bu coğrafyada benim gibi binlerce çocuk, bombalarla yıkılan evlerin altında öldü; füzelerle parçalandı, kurşunlarla delindi...Onları gördünüz mü ki beni göresiniz.

Ey insanlığını unutmuş insanlar: Siz unuttunuz ama unutuldunuz da...Siz bizi unuttunuz Allah da sizi unuttu...Ben size bu ilahi unutulmuşluğun sonunu hatırlatıyorum.

Sıcak ve mutlu evlerinizde yemek beğendiremediğiniz çocuklarınızın, yüzlerce liralık oyuncakları daha ilk gününde parçalayan oğullarınızın gelecekteki görüntüsünü verdim size.

Sakın bu görüntüler tesadüfen alındı sanmayın...Beni sadece beş yaşında bir çocuk sanmayın...Ben sizi uyandırmak için gönderilmiş ilahi bir vahiyim...Topyekün felakete giderken son çıkış için son uyarıyım.

Uğruna binlercesini katlettiğiniz çıkarlarınızın sizi kurtaramayacağı zamanlar geliyor...Bu vurdum duymazlığınız, bu vicdansızlığınız sizi öldürecek, haberiniz olsun!

Yok, ben bir şey söylemiyorum...Ben sadece bakıyorum...Siz de sadece bakıyorsunuz...Böyle giderse benim yerimde sizin çocuklarınız olacak ama siz onlara bugün bana baktığınız gibi bakamayacaksınız bile.

Adım Umran koydu ailem, sizin çürüyen "uygarlığınıza" inat...Sizin çocuklarınız küçük John, sevimli Billy, şımarık Hans, arsız Aleksandır...Böyle kalır mı sanırsınız!

Biz çok öldük..Siz görmediniz, bakmadınız, hissetmediniz...Siz de çok öleceksiniz; çok çok öleceksiniz...Size de kimse merhamet nazarıyla bakmayacak!

Allah size merhametiyle bakmayacak...Döktüğünüz kanda boğulurken kimse elinizden tutmayacak...

Ben beş yaşında bir çocuğum...Halepliyim... Sizden bir talebim yok...Ne ekmek, ne su, ne çikolata...İstemem hiçbir şey!

Üzerimize çöken evimizde can verdi annem babam kardeşlerim...O küçüK evimizdi dünyamız...Başka bir dünya var mı; oradan insanlar yaşar mı, bilmiyorum...

Yok, ben bir şey söylemiyorum...Allahtan size son bir uyarı verdiğim resim...Hatta, belki de çok geç kaldığınızın resmidir verdiğim.

Ben bu iğrenç dünyanızla ilgilenmiyorum...İnsan'dan bir şey beklemiyorum...Sizlere bir şey söylemiyorum.

Beş yaşında bir çocuğum...Halepliyim...Yoktur sizden bir talebim!

Sizi Allah'a havale ederim!