Hani...

Hani yağmur yağar ince ince, hani çamın iğne yapraklarının ucundan akar ya, hani kırağı çalar ya çimeni, hani rast bir eser çalınır ya kulağına, işte o gün bugün.
 
Hani dudağın kesilmeksizin titrer ya, burnun acı acı yanar ya, hani saçının dibini çekesin gelir ya, hani tutarsın kendini, gözünden yaş gelmesin diye, ama yine de gelir ya, işte o gün bugün.
 
Hani vapur iskeleden ayrılır köpükler saça saça, hani başın ağrır da karanlığa gömülürsün ya, hani istersin ama elinden bir şey gelmez yanarsın ya, işte o gün bugün.
 
Hani kanadı kırık kuş, sürüsüne bakar da yetişemez ya, hani civcivler annelerinin arkasından koşar da yetişemez ya, hani için içine sığmaz ama ellerin bağlı beklemekten başka çare yoktur ya, işte o gün bugün.
 
Hani adım atmak istersin de emin olamaz geri çekersin ya, hani içini içine dökmek istersin de, ağlayamayıp içine boşalırsın ya, hani kelimeler yetmez de ellerini açarsın ya, işte o gün bu gün.
 
Hani zaman durur da geçmez hiç, hani bitsin istersin de bitmez hiç, hani göz göze gelirsin boğazın düğümlenir de yutkunamazsın, konuşamazsın ya, işte o gün bugün.
 
Hani boğazına gıcık yapışır da atamazsın ya, hani duymak istemezsin de içinde hissedersin ya, hani gözün dalarda da ayıramazsın ya, işte o gün bugün.
 
Hani alacakaranlık bir türlü güneşe teslim olmaz ya, hani o karanlıkta gözlerin kocaman olur görecekmişsin gibi ya, hani elin elini arar da bulamazya, işte o gün bugün.
 
İnsanın içi içine lav gibi akarken, film şeridinde kendini ve sevdiklerini seyredip de bugünün o gün olmaması için kıvranırken, ben cama vuran her yağmur damlasını tek tek içime sığdıracağım.