Hannibal ve Dexter

Hannibal’in 2. sezon 8. bölümü momentidir:

Alıntı:

“Sana kötülük eden birine kötülük ederek, kendini iyi hissedebilirsin.”

Ancak, hissetmeyebilirsin de.

Peki, bu nedir?

İntikam mı?

Anti-adrenalin deşarjı mı?

Adalet mi?

Yalnızca gerilmiş bir yayın atması mı?

En başa dönelim:

Fraud’un fahiş hatası:

Ölüm / öldürme / öldürülme dürtüsü / güdüsü / arzusu, yaşam arzusunun / libidonun karşıtı değildir.

Seri katil polisiye roman konusunun, son dönem çağdaş ilki olan Sanders’in önemli hatası:

Nedensiz cinayetlerin de nedeni vardır (ama olağan nedenlerden farklıdır) değil.

Dexter’in kurmaca hatası:

Öldürerek, öldürme arzunu gemleyemezsin. Yalnızca onu arttırırsın ve artış zamanla gemlenemez olur.

Hannibal de kurmaca bir seri katil. Konuya oradan geldik.

Film olarak, 1, 2, 0 sırasyıla çekildi.

Şimdi de dizi film olud. Epeyi önemli modifikasyonlar oluştu.

Hannibal’deki son değişim, piskiyatrist (ruh / duygu / zihin / zeka öldürücü) bir tipe dönüşmesi.

Bir de, bir tür çömez / mürit / çırak / öğrenci arayışına girmesi.

‘Seri katil eğitimcisi’ diye bir şey olamaz. Çünkü seri katillerüstkümesi arakesiti sıfır olan altkümelerden oluşur. Öldürme biçimleri, birbirine benzeyebilir, çünkü zaten bunlar sınırlı ve sonludur. Yeni öldürme biçimi bulmak için, seri katil olmak değil, terörist, istihbaratçı, asker, siyasetçi falan olmak gerekir. Yani, daha genel öldürme denklemleri kurmak gerekir, bilerek veya bilmeyerek, isteyerek veya istemeyerek. Ki o da katliam, holokaust, insanlık suçu, falan demektir, seri cinayet değil.

Hannibal, öğrencilerini inceleyerek kendini anlayan biri konumunda. Bu, mümkün olabilir.

Ancak, bir zamanlarki ‘Otostopçu’ filmindeki, aşama aşama seri-katillik öğrenme ve sonunda seri katil olma kurmacası gerçek yaşamda geçersizdir.