Has bahçenin ezik gülleri

İnsanlar içinde insana hasretiz…

Öyle insanlar tanıyorum ki, menfaatleri söz konusu olduğunda kapınızı aşındırmaktan hiç çekinmezler. Evinize girer çıkar, sofranıza kurulur içten içe hasetlenirler.

Siz karşınızdakine bir şans daha verdiğinizi, büyüklüğün sizde kaldığını düşünürken, o sizde var olup kendinde olmayanlara odaklanır.

Fesat gözü evinizin etrafında dolanır.

Bir türlü hazmedilemez olursunuz. Sizin mutluluklarınız, sevinçleriniz, kazançlarınız, hatta ne tuhaftır ki cebiniz bile onda iç yarası olur.

Çünkü o çoktan değerlerini kaybetmiş, ruhunun ezikliğine terk edilmiş, sıfatsız bir varlıktır.

Hakkınıza el uzatır, haramı ailesine yedirir. Gözü kendi ailesinde değil, kendine ait olmayanlarda gezinir.

Yok sayıldıkça tepinir, fark edilmedikçe delirir.

Dedikoduyu fesatı kendine iş edinir.

Türlü maskeler takınır. Bir gün gelip mutluyu oynar, hayatındaki açıkları böyle kapatmaya ve kendini de yaptığı sahtekarlığa inanmaya zorlar.

Sanki sizi onun yaşantısında olan olaylar çok ilgilendirirmişcesine kendini fasulye gibi nimetten sayar.

Çocukluğuna inmek, nasıl bir ortamda büyüdüğünü test etmek gerekir. Ama bu da bizlerin değil psikiyatri nin görevidir.

Demem o ki; başarılıysan, üretkensen ve belli bir statüye kaliteye sahipsen hazmedilemezsin!

Böyle insanlar yaşam boyu öğreticidir. Gelir, kendini gösterir ve kendi kabuğuna çekilir. Olduğu gibi değil de, inanmaya çalıştığı haline bürünüp rol yaparak geçinir.

Bize düşense tanıyıp, değerlendirip etrafımızdan silkelemektir. Tek sorumluluğumuz kendimize ve sadece ailemizedir.

Gerisi kuru kalabalıktır, boş ses getirir.

Ve yine ablamın dediği gibi “kalite asla tesadüf değildir!”