Hayat bir aldatmacadır, inananda var inanmayanda.

Hayat her zaman aldatır bizleri,

Doğarken başlar renkli aldatmaca;

Ağlarken sevinir insanlar doğuma.

İlk nefesle başlar hayatla mücadele,

Devam eder var oluşumuza sevinenlerle;

En çok sevinenler üzer ve yorar,

Ve ezer biricik sevdiklerini sevgilerle.

En çok onlar çalar yüreklerden , yorar gönülleri.

Onlar bozar düşlerini, yıkar hayallerini.

Ne gönüller kırılır ne kaleler yıkılır bilinmez.

Umut ve ümitler kaybolur teker teker.

Belkiler yerini pişman duygulara bırakır sessizce.

Hayaller , beklentiler yok olur,

Martıların kanatlarında taşınır umutlar yükseklere.

Hüzün dolu sisli , puslu dağlara, ulaşılmazlara.

Karlı, kışlı, yağmurlu , çamurlu soğuk ovalara kırlara.

Deniz bastırır dalga dalga kabarmış yüreğini.

Sessiz bakar engin ve dingin.

Bir gün farkına varılır hayat tarafından aldatılmışlığın.

Gözler nemlenir, sesler kısılır, yüz solar, nefes tutulur.

Kırışıklar ve kır saçlar süsüdür yorgun bedenin.

Avuntusu ve muhasebesidir hayatın tecrübe ve deneyim,

Ve bir gün ;

Yıllar biter, son bulur hayat,

Farkındalığın bıraktığı iz kalır yüzlerde.

Yorgun, bezgin, üzgün, mahçup ve pişman,

Doymamış soluk bakışlarla elvada denilir hayata.

Aldatılmış sömürülmüş olarak.

25-11-2009