Hayat her zaman verilen kararların arkasında durup, onların iyi olduğunu gösterme çabası değildir...

Büyümektir hayat.. yaşadıklarını sindirerek kendini tanımak.. yavaş yavaş keşfetmektir aslında.

İç hesaplaşmaların eksilmemesidir, hep bir terazi halidir iyisiyle kötüsüyle..

Kesinlikle cesarettir hayat en çok da kendine doğruları söyleyebilecek yürekliliği göstermek.

Kimse iyi ya da kötü olmak zoruda değildir bu yaşamda.. sadece dürüst olmak şartını bekler senden...yoksa olduğun gibi kabullenebilir seni tüm eğrilerin ve doğrularınla.

Zaman zaman.. eşinin, dostunun, ailenin, çevrenin elleriyle yoğurur seni istediği kıvama getirir, senin tüm özünü hiçe sayarak.. beklediği.. görmekten memnun olacağı şekle sokar.. hiç sormaz ama, iyi misin hoş musun bu halinle aynaya bakmaktan memnun musun diye ..ayak uydurursun ona, herkes mutlu sen mutsuz ..

Öyle garip bir işleyiştir ki bu önceden çizilmiş hazırlanmış kurallar sinsilesidir. Senin dışına çıkamadığın biraz sağa sola kaydığında kendi doğrularını savunduğunda hemen seslerin yükseldiği..sınırlarını aşma! Çizgileri geçme!!

Zor dönemler böyle başlar ..bu tarz yaşam seçiminin onlara göre olmadığını geç farkeden bizler için..düşünmeden, korkmadan söylenmeye başlayan cümleler ürkütür etrafımızı her fikirin ''evet''te buluştuğu.. ''hayr'' demeyi bilmeyen bizlerin artık olmaz deyişi ..başlayan küçük değişim rahatsız eder düzenin diğer üyelerini..noluyor demeye başlarlar, değişti.. bir tuhaflaştı.. sonunda da.. yanlış yapıyor !

Başta yapılan yanlışı göremezler onlar..anlatsan da anlayamazlar..dünyaları ters düz olur beklenmeyen cevaplarla..

Hayatını dürüstçe yaşayan insan içinse herşey çok yalındır artık.. inanılmaz hafiflemiştir .

Herşeye duyarlıdır ama öncelikleri değişmiştir. Ben olmuştur artık, sonra sen ..orta yol sadece aklına yattığı müddetçe vardır, yatmıyorsa yanıt hayır dır.

Değer yargıları yenden düzenlenmiştir iyilik, doğruluk ve insanlık adına..

Alınan değer kadar verilecektir karşıya ne eksik..ne fazla.. taviz devri sona ermiştir.

Mutsuz olmamak hayatın anlamı değildir artık.. mutlu olmak önemlidir.

Korku rafa kalkmış herşeyi kaybedebilmenin o kadar da çekinebilecek birşey olmadığı gerçeğiyle yüzleşilmiştir. Yalnızlık.. hayattaki en kötü duygu değildir.. acıtır, ama istenirse aşılır. Önemli olan kalabalıklar içerisinde yalnız olmamaktır.

Hayat korkularını aşabilene hep kucak açacaktır, diğerlerineyse yavaşça sırtını dönecektir.

Asıl yalnızlar; siyah ve beyaz arasında seçim yapamamış olan grilerdir...

sevgiler...