Hayat İşte budur!

Biraz önce sevgili Pirmete'nin son blog yazısını okudum.

Yazı Baba 'sına yazdığı mektup idi.

http://blog.milliyet.com.tr/Canim_Babom/Blog/?BlogNo=231628

Mektubu okumak beni çok yaraladı. Çünkü sevgiyi göstermek ve anlata bilmek adına kendime çok hayıflandım ve bunu anlatacak ve isyan edecek sözcükler dökülü verdi. Çünkü hiç başaramamıştım.

Sonra vazgeçtim...

Anlatmak istedikçe sarpa sardım.

Böyle zamanlarda en iyi yaptığım şeyi yaptım şiirlere başvurdum... Cemal Süreyya beni çok iyi anlamış.. Bakın neler yazmış benim ağzımdan...

SİZİN HİÇ BABANIZ ÖLDÜ MÜ?

Sizin hiç babanız öldü mü?
Benim bir kere öldü kör oldum
Yıkadılar aldılar götürdüler
Babamdan ummazdım bunu kör oldum

Siz hiç hamama gittiniz mi?
Ben gittim lambanın biri söndü
Gözümün biri söndü kör oldum
Tepede bir gökyüzü vardı yuvarlak
Soylemesine maviydi kör oldum

Taslara gelince hamam taslarına
Taslar pırıl pırıldı ayna gibiydi
Taslarda yüzümün yarısını gördüm
Bir şey gibiydi bir şey gibi kotu
Yüzümden ummazdım bunu kör oldum
Siz hiç sabunluyken ağladınız mi?

*Cemal Süreya *

***

Gelincik'ten

Yorumsuz bir yazı bu .