Hayat işte

Müzik dinlemek hiç bu kadar keyif vermemişti... Belki tiyatroya ya da diğer sanat etkinliklerine katılma imkanım yok ama minimum düzeyde şu anda güzel bir müzik dinlemenin keyfi bile yaşanılası bir duygu... Yaşamak sanki...
Nurettin rençberden eski yara:)

Ya da tv de izlerken çok keyif aldığım proğramları yakalayabilirim.Tiyatroya, bir fotoğraf sergisine, bir resim sergisine, bir panele yada makinamı alıp dağlara gidemiyorum belki... Ama her zaman ulaşabileceğimizi düşündüğümüz programlara haksızlık yaparken verdikleri yaşama keyfini çokça görmezden gelmişiz....

Birşey daha eklemek istiyorum buda geçenlerde aklıma gelmişti. Bildiğimiz ama hani bazen feci halde idrak ettiğimiz durumlar olur.
İnsanoglu sahip olduklarının farkında olsaydı eşitliğe yaklaşamazdık bile.Sahip olduklarımızı unutmalıyız ki uçurum azalsın. Belki en büyük kandırmacalardan biri bu durum. Eşitlik belki yok hayatta ama kocaman uçurumların olduğunu düşünmek insanlar arasında daha acı bir durum. En azından sahip olamadığımız şeyler için hepimiz benzer şekilde üzülüyoruz. Başkasına göre ufacık gözüken sıkıntılarımızı büyütüp zindan edebiliyoruz günlerimizi.

Sanırım acılarımızda eşitleniyoruz bir parça daha..