Hayatı ıskalamak!!

İş yerinden bir arkadaşla karşılaştım geçenlerde.
Yıllardır görüşmemiştim.
Nabersin dedi, nasıl gidiyor emeklilik?
Ne olsun dedim, iyilik güzellik.
Herhangi bir iş yapıyor musun peki?
Yapmak isteseydim emekli olmazdım.
İnsanın canı sıkılır yavv!
Benim sıkılmıyor, tam aksine mutluyum.
Özgürüm kısacası..
Saçları koyvermişsin, ne iş?
Özgürlük dedim ya!
Memuriyetin yanı sıra ticaret yapardın sen.
Bıktım artık, hem piyasa bozuk.
Sen boş durmazsın!
Boş durduğumu kim söyledi?

Keyfi koşuşturmalara yirmidört saat yetmiyor bazen!!

Ayrıca blog yazarlığı yapıyorum.

Hadi yaaaa?

Valla!!

Nası yani?

Karalıyorum bir şeyler..

Konu ?

Fark etmiyor.

Maaş falan?

Bu yazarlık öylesi değil!!

Nasılı peki?

Öfff, anlatsam da anlamazsın sen..

Peki sen ne iş yapıyorsun?

Üç beş davar aldım, köydeyim..

MaaşAllah!

Çoluk çocuk?

Okumadılar napıyım!!

Onlar da köydeler mi peki?

Evet!

Karınları doyuyor şükür..

O halde mesele yok..

Evlilikleri falan?

Dayımın kızını alacam.

Onlarında üç beş davarı var!!

Sen uzun yıllar şehir hayatı yaşadın yaaa!!

Ama hep yerinde saydın!

Ev, iş, kahve. Ev, iş, kahve!!

Çevren kültürlü insanlarla doluydu!

Hiç mi bir şey öğrenemedin, yada çocuklarına öğretemedin?

Sana sunulan hiçbir imkanı kullanmadın!!

Karın tokluğuna yaşanır mı yaaa!!

Bak yanlış anlama, köy hayatını severim ben.

Hatta zaman zaman ziyaret eder, özlem gideririm.

Köylüleride elleri öpülesi bulurum.

Ama sen odunsun!!


Özlemişim seni yavvv, gel bi tavla atak?

Ben seninle karşılaştıktan sonra hiç özlemediğimi anladım!!

Köye araban kaçta kalkıyor?