Hayatımı winziplesem…

Hayatımı win.zip ‘lesem…

En son 8 sene önceydi.

 Elif’e hamileydim. Bir daha bu fotoğrafları tasnifleyemem, hazır boşken fotoğrafları şu aldığım albümlere yerleştireyim dediğim ‘an’.

Bugün arkamda bıraktığım 35 senenin fotoğrafları ile birlikte dolu dolu bir gün geçirdim. Lise yıllarından başlamışım düzenli olarak biriktirmeye. Allah’tan ortaokul yıllarından beri görüştüğüm ‘dost-arkadaşlarım’ lise yıllarımda da var. Ve hatta üniversite zamanlarımda da! :)

Şanslıyım.

24’lük filmlere sığdırmışız koca bir okul dönemini. Okul açılmış. Birkaç parti, birkaç teneffüs ve yıl sonu okuldan kaçma fotoğrafları. Koca bir okul dönemini 24 poza sığdırmışız!

Resmen okul dönemini winzip dosya olarak sıkıştırmışız.

Sonra üniversite yılları. Gezmeleri biraz! Geç keşfetsem de 36’lık pozlara geçiş yapmışız. Okul yılı değil ama okul dönemlerini 36 + 36 poza sığdırmayı başarmışız ;)

24’lük pozlara koca bir seneyi sığdırabildiğimiz ‘an’ lar.

36’lık pozlara koca bir okul dönemini sığdırabildiğimiz ‘an’lar.

Tüm anılar gözümde canlandı gün boyunca. Teknoloji yanımdaydı. Fotoğrafları ı-phone ile çekip anında facebook hesabımda paylaştım.

Hiiiiiç öyle teknoloji gelişti biz artık 1 ayı 5000 poza sığdıramıyoruz demeyeceğim.

Sene 2005. Elif’imin uyanışını ufaktan gözünü açışını an an fotoğraflamışım. Tam 12 poz. Hepsini de bastırıp albüme eklemişim üstelik.

***

Kasım 2011’de ikinci kızım Zeynep doğdu. Onu her gak-guk deyişinde çekmemişim ama çok çok güzel pozları var onunda. Anneanneye giderken ‘eski usul’ tab ettirip güzel bir albüme yerleştirdim fotoğrafları. Elif’in bebekliği ve Zeynep’in şimdi ki hali arasındaki tek fark ‘saçları’. İfadeler, bakışlar hepsi aynı. Bir ben –yaş-almışım. Biraz da kilo. Lakin gelinlik fotoğraflarıma bakınca heveslendim ve 1 saat boyunca yüzdüm bugün. 1200 kalori!

***

Hayat! Çok çok seviyorum seni.

Yine… her yolculuk öncesi… anılarımın tozunu alıyorum. Gideceğim yer her neresi ise, yol boyu onlarla yolculuk etmek büyük keyif veriyor bana. Yine…tüm dolap içlerimi elden geçirdim. Derli toplu yaptım tüm çekmecelerimi. Bazanın altı dahil!  Annem der hep. Evinden ‘uzun’ bir yolculuğa çıkacaksan tertemiz bırak. Dünyanın bin bir türlü hali var! Yine… rujumu sürüp komşuma ineceğim. Annem der hep. Bakkala bile giderken hiçbir şey yapamıyorsan bir ruj sür.

Yine… şükrettim Allah’a. Bunları bana yaşattığı için. Bu fırsatı bana yaşattığı için. Bunların farkında olmamı sağladığı için.

Yine… tüm komşularımla helalleşeceğim. Her uzun yolculuk öncesi yaptığım gibi.

Yine… yeniden memlekete gideceğim. Bu sefer iki kızımla. Yeni ‘ben’le. Biz olarak.

Yine… yeni… yeniden…

Kim bilir, kaç poz çekilecek yine bu tatilde ;)

Yine… yeni… yeniden…