Hayatın kuralı...!

Yok oluruz bazen sevdiklerimizin hayatında varken yok oluruz.... Hatta an gelir siliniriz hayatlarından. Ya bizim hayatımızdan onlar silinir mi? Giden sen değilsen asla silinmez,z aman alır hiç değilse çok uzun bir zaman... 

Hayatımız bir oyun sahnesi, biz koltuğumuzda oturmuş kahvemizi içerken bize sormadan herkes sahneye atlar önce rolünü oynarlar, sonra çeker giderler. Sadece izlerseniz sorun yok ama büyüsüne kapılır kendinizi sahneye atarsanız oyuna girenlere engel olamaz onları izleyemez oyunun içinde oyun olur kendinizi izletirsiniz... Sonra mı? Sonrasını hepimiz biliyoruz elbet büyük bir yıkım. Gözlerimizi bir açarız oyun bitmiş herkes gitmiş perde kapanmış ama biz, biz hala sahnede kalmışız. en kötüsü de tek başımıza kalmışız. önce düşeriz dizlerimizin üstüne bekleriz biri gelse de kaldırsa diye ama asla kimse gelmez. dedim ya oyun bu kuralı bu; 'kimse seni gelip kaldırmaz' ... Oyunun tek bir kuralı var ve eğer o kuralı yıkarsan oyun biter, bitmesini istemiyorsan uslu uslu koltuğunda oturup elinde kahvenle izliyceksin yok kuralları çiğner sahneye atlarsan işte o an oyun biter, perde kapanır, ışıklar söner ve dizlerinin üstünde karanlıkta tek kalırsın... Dedim ya kural bu 'hayatın kuralı ' bu ! ne acımasız ne inatçı değil mi? Söz dinlemez, başına buyruk ! Seni düşünmez,kalpsiz...

Ayakta kalmak istiyorsanız kural basit; 'sakın sahneye çıkmayın' .

sakın güvenmeyin, fazla büyüsüne kapılmayın. Durun oyuncular size gelsin. Bekleyin onlar sizin için oyunlar sergilesin. Bırakın hayat sizin için savaşsın siz sadece arkanıza yaslanın ve replikleri verin olur mu? ;)