Hayattan beklentiler!

İnsan ilişkileri içinde en uzun ömürlü olanı, hiç kuşkusuz anne, baba ve çocukları arasında olan ilişkilerdir.
Ve bu ilişkilerin gidişatı, gelecek nesil’in temelini oluşturur .
Ancak yaşam şeklimizi belirlerken, hayata yüklediğimiz anlam inandığımız bakış açılarımıza göre değişebilir.
Örneğin, yıllar öncesinden şartlar oluştuğunda evleneceğimizi ve mutlu olacağımızı hayal ederiz.
Çoluk çocuğa karıştığımızda ise sorunlarla baş edemeyip illallah deriz .
Yaşamdan keyif almaya şartlanmışızdır çünkü!
Ama bazı insanlar için kendi hayatı, bazıları için ise yakınlarının huzurlu yaşamasını sağlamak daha önceliklidir.

Taraflardan birisinin aksi yönde düşünmesi, yaşantımızın yönünü tamamen değiştirmeye yeterde artar bile.

Mutluluğu karşı tarafa vermek yerine, ilk olarak karşı taraftan beklemek gibi.

Oysa mutluluğu bencil duyguların hakim olduğu beklentiler yerine ortak yönlerin öne çıktığı bir kavram haline getirebiliriz.

Aksi halde mutluluk, kişinin kendisini kandırmaktan öteye gitmez.

Önemli olan üzüntüye sebep olan her olay karşısında duygusal tepkiler vermemizin çok doğal ve normal karşılanması gerekliliğini kabullenmemizdir.

Çünkü hayatta her istediklerimize sahip olamayabiliriz.

İsteklerimizin bize gelmesini beklemek yerine, onlara doğru koşmamız gerekir.

Bu davranışımızla her attığımız adımdan, kararlarımızdan ve düşüncelerimizden daha da emin oluruz.

Ve kolaycılığa kaçmadan, yaşadığımız olumsuz olaylarla daha kolay baş edebiliriz.

Ama ne yazık ki en küçük bir sorun karşısında dahi pes etmekteyiz.

Ve dünyanın sonunun geldiği fikrine kapılmaktayız nedense?