Hediye

İşin sonunda söylemek gereken şeyi işin başında söylemek gerekirse kendi ipimizi kendimiz çektik. Evet, maçın sonucunu biz belirledik. İspanya'ya kendi ellerimizle maçı hediye ettik.

Maç başladıktan itibaren oyuna hakim olan taraf bizdik. İyi mücadele ediyorduk. Bu, yarım saat kadar sürdü. 30. dakikadan sonra üstünlüğü kaybettik.

İspanya sağ kanadından- yani bizim sol kanadımız- oldukça fazla akın yedik. Orta alanda da Emre, Tuncay, Arda ve Nihat tam anlamıyla iyi olamadılar.

Fatih Terimin bu soruna çare bulmasını beklerken O, bence iyi oynayan ve ileride de güzel pres yapan Semih'i oyundan çıkardı ve Ayhan'ı aldı. Semih, oyundan alınmasından kısa bir süre önce Emre ile çarpışmıştı. Eğer, bu pozisyondan dolayı sakatlanıp da o sebepten dolayı çıkarılmışsa bilemem. Ama çıkması iyi olmadı.

Fatih Terim, Semih'i oyundan çıkarıp Ayhan'ı alırken orta sahada kalabalık olmayı düşündü belki, ama daha çok erkendi bence. Ki, bu değişiklikten çok kısa bir süre sonra İspanya golü buldu. Golde de yine biz etkili olduk. Tamamen adam paylaşımından kaynaklanan bir hatadan dolayı golü kalemizde gördük.

Bu sefer Fatih Terim, mecburen tekrar oyuna bir santrafor almak zorunda kaldı. Ancak, Gökhan'ın oyuna girmesi çok fazla bir şeyi değiştirmedi. Çünkü attıkları golden hemen sonra orta sahayı iyice kontrole alan İspanya, hakimiyeti bize bırakmadı.

Maçın sonlarında pozisyonları arka arkaya yakalayan yine İspanya idi. Burada kaleci Volkan, farkın büyümesini önledi.

Maç başladıktan sonra " İspanya'yı galiba deplasmanda yeneceğiz, yine tarih yazacağız " diye düşünürken yine kendi ellerimizle maçı İspanya'ya hediye ettik. Oyunun sonucunu kesinlikle biz belirledik.

Şimdi, bu maçın rövanşı çok daha fazla önem kazandı. Kazanmaktan başka çaremiz yok. Hatta bundan sonra kaybedecek puanımız yok. Kendimizi kendi ellerimizle sıkıntıya soktuk.

Yazık oldu!