Hepimiz Hrantız...

Bu gün Hrant Dink'in cenazesine katıldım. Arzu ettiği üzere sessiz yürüyenlerle beraberdim. Müthiş bir kalabalıkla beraber Şişli'den başladık yürümeye. Agos'un önüne geldiğimizde sessizliğimi korumakta zorlandığım ilk olayı yaşadım. Bir bayan olanca gücüyle seslenmeye başladı Agos'a "özür dileriz Hrant, özür dileriz Hrant..." Gözlerim doldu. Katılan herkes biraz suçluluk duyuyordu sanırım, ya da ben öyle sanıyordum. Ben de onlarla beraber suçlu hissettim kendimi. Ucu bucağı görünmeyen bir kitleyle beraber, Hrant Dink'e yapılan korkunç haksızlığa engel olamamanın suçluluğunu yaşıyordum. Galata Köprüsü'ne yaklaştığımızda ilkokul öğrencileri camlara çıktılar, bazıları defterlerinden kopardıkları kağıda " Biz de Hrant'ız" yazmıştı. Bir kez daha ağlamak istedim. Yürüyüş onbinlerce aydınlık saçan insanın katılımıyla devam etti. Yürüyüş sonunda eve geldim ve yazılanları okudum. Rakel Dink'in duyamadığım konuşmasını internetten dinledim.

" Yaşı kaç olursa olsun, 17 veya 27 olsun, katil kim olursa olsun bir zamanlar bebek olduğunu da biliyorum. Bir bebekten bir katil yaratmayı sorgulamadan hiçbir şey yapılamaz kardeşlerim."

Bu kadar sarsıcı, kalleşçe ve iğrenç bir saldırının ardından bu kadar güçlü bir cümleyi duymak bir kez daha sarstı beni. Bir kez daha üzüldüm Hrant Dink'in yok edilişine.

"Hepimiz Hrant'ız, Hepimiz Ermeniyiz" sloganı ne kadar rahatsız etmiş pek çok kişiyi. "Olay üzücüymüş ama yine de bu sloganı atmak yanlışmış." Bir insan sadece demokrasiye sevdalı ve Ermeni olduğu için lümpen, psikopat biri tarafından öldürüldü. Hem de hepimiz böyle olabileceğinin ip uçlarını veren olayları izliyorken katledildi Hrant Dink. Çok açık ki Sayın Hrant'ın en önemli "suçu" bu ülkede Ermeni olmaktı. Ermeni bir dostumla katıldığım yürüyüşte, tüm lümpen milliyetçi insanların yaptıklarından dolayı, Hıran Dink'e yapılanlar nedeniyle özür dilercesine taşıdım Hrant Dink'in resmini ve "menk polorys Hrant enk"-" Hepimiz Hrant'ız" yazısını. Ve bir arada yaşamaktan mutlu olduğumu bilsin diye, özrümüzü kabul etsin diye seve seve yürüdüm "hepimiz ermeniyiz" pankartı arkasında. Hem de tüm kültürleri aynı heycanla sevdiğim için yürüdüm pankartın arkasında.

Dünyanın en kolay, en zarar verici ideolojisi ırkçılık. Irkçı olmak için hiç bir şey olmanız yeterli. İşte öyle biri vurdu Hrant'ı. Ve öyle birileri savunuyor onu vuranı. Ve öyle birileri rahatsız oluyor, bir halkın hiç gocunmadan başka bir halkı sevmesini.

Keşke ölmeseydin Hrant...