Herakleia

Sıcak ve güneşli bir günde vardık Heraklia'ya. İndiğimizde, bizi bir köy düğünü karşıladı, müzik sesi tarihin dokusuna karışmış yaşamla tarih iç içe girmişti. Erkekler eşarplarını, şallarını boyunlarına dolamışlar, kendilerinden geçerek eğleniyorlardı, diğer yanda yerel müzisyenlerin oyun havaları ile kadınlar danslar etmekteydiler ve Anadolu'da asırlardır süregelen evlilik merasimi devam etmekteydi.

Heraklia, yaşayan bir höyüktür sayın okuyucu, alt katmanlarında tarih en üst katmanında ise canlı insanlar yaşar. Burada zamanı, insanı, tarihi ve mekanı bir arada erimiş halde bulursunuz. Derken Erimion gelir aklınıza ve de Selene. Selene'nin aşkını anımsarsanız. Ve yolculuğunuz, içsel bir yolculuğa dönüşür bir anda, yaşamı sorgularsanız ve bambaşka bir boyuta ulaşırsınız kendi içinizde.

Müzik sesi kulaklarımızda kentin akropolüne doğru yürümeye başladık, Bafa gölünün görüntüsü bizi büyülüyor, yeşil ve mavi iç içe girmiş güneş ışınları göl üzerinde raks ederken bu muazzam görsel ziyafeti an be an yaşıyorduk.

Güneyde Karianın kalbi olan kentler, kuzeyinde Ionia'nın kalbi olan kentlerin içinde özel bir yeri vardı sanki Heraklia'nın çünkü burada yaşam devam ediyordu. Alinda'ya çıktığımızda sadece tarihi müşahede etmiştik oysa ki burada hem tarih hem de yaşayan bir kültür, fenomen mevcuttu.

Antik tiyatrodan geçen evcil hayvanlar, tiyatro ortasındaki ağaca bağlanmış merkep alabildiğine bir yaşam gerçekliğiydi. Belki de bütün bunlar bir paradokstu.
Son canlılarda geçip gittiler tiyatrosundan antik kentin, Bafa Gölü uzaklaşırken damağımızda içtiğimiz köy ayranının harika tadı kalmıştı yadigar....