Herkesin hayalindeki Kasaba

Herşeyi bırakıp bir sahil kasabasına yerleşeceğim. Bir kasap dükkanı açacağım kendime. Vitrindeki hayvan cesetlerinin makatlarına karanfil koyacağım, özenle yerleştireceğim. Yerleştiğim kasabada taşradan bir kızla evleneceğim.

Taş evde oturacağız. Tek katlı olacak. Deniz manzarası ve bahçesi olacak. Hava temiz, gökyüzü çoğu zaman berrak olacak. Yazın kahvaltıları ve akşam yemeklerini bahçede yiyeceğiz; büyükçe bir masa ve sandalyeler olacak.  Halden anlayan komşularımız olacak. O kasabada insanlık henüz ölmemiş olacak.

İlkbaharın son zamanlarında ve sonbaharın ilk zamanlarında denize girebileceğiz. Sıcak bir iklim olacak. Trafik karmaşası, gürültü, kalabalık olmayacak. Saygısızlık, duyarsızlık, tahammülsüzlük olmayacak. Deniz kıyısında yer almanın yanı sıra ormanla da içiçe olacak. Piknik yapmaya gideceğiz, evimizden on dakika uzaklıkta bir yere.

Geldiğim yeri hiç özlemeyeceğim. Sadece geride bıraktığım birkaç insanı özleyeceğim. Onları da zaman zaman ziyaret edeceğim. Onlar da ziyaretime gelecekler. Kasabamıza hayran kalacaklar. Aldığım cesurca karardan dolayı beni tebrik edecekler. Ne kadar iyi bir iş yaptığımı söyleyecekler.

Evlendiğim kişi sabırlı, anlayışlı ve fedakar biri olacak. Çok üst düzey bir eğitim almasa da okuduklarıyla  kendini entelektüel anlamda geliştirmiş biri… ‘Taşra kızı’ der geçersin ama okuduğu kitapları, dinlediği müzikleri, yazdığı kısa öyküleri bir bilsen… Taş evimizde mutlu ve huzurlu saatler geçireceğiz.

Bu da böyle bir hayal…(bir anda akla gelen)

Not: Kasap dükkanı açma mevzusu, çarpıcı bir giriş olması için örnek olarak verilmiştir. Başka bir meslek de düşünülebilir.