Hiç mi yok?

Garip bir huyumuz var.
Nedendir, niçindir bilmem...
Belki inatçılığımızdan ötürü, belki pazarlığı çok sevmemizden...
Ya da belki de umudumuzu hiç yitirmeyişimizden...

Mesela bir dükkana girip birşey istediğimiz zaman satıcı YOK dese bile,
Biz yine de tatmin olmayıp ısrarla sorarız:
- HİÇ Mİ YOK?

YOK bizi kesmez, YOK aslında YOK demek değildir, onun için ısrarla sorarız HİÇ Mİ YOK?... Satıcı HİÇ YOK derse, o zaman ancak YOK anlamına gelir.

Aynen onun gibi,
mesela, SON demek, aslında SON demek değildir,
Yani eğer gerçekten SON demek istiyorsak,
aslında SON dememek gerekiyor ...
Onun için dilimizde yeni bir kelime icat edilmiştir : EN SON.
- Şimdi abicim EN SON kaça olur demiştin?

YOK aslında YOK anlamına gelmez,
SON aslında SON demek değildir,
bu kelimelerin anlam kazanabilmesi için mutlaka pekiştirilmesi lazım gelir...
HİÇ YOK gibi... EN SON gibi ...

Baba, çocuğuna öğüt veriyor:
-Oğlum derslerine çok çalış, sınıfta EN BİRİNCİ sen ol ...

Çocuk arkadaşlarına kuralları açıklıyor:
-Duvara kadar koşacağız.... EN SONUNCU gelen ebe olacak...

Tahammül yeteneğimizin olmasından mıdır?
Hoşgörümüzün genişliğinden midir?
Yoksa tatminsizliğimizden midir nedir?
Hiçbir şeyin sınırları kesin çizgilerle belirli değildir bizim için...
Her kural, her sınır, her duygu esneyebilir.
Her şeyi esnetebiliriz...

HER ŞEYİ esnetebiliriz dedim ama, sanki bazı şeyleri dışarda bırakmışım duygusundan da bir türlü kendimi alamıyorum...
O zaman şöyle derim ben de;
HER ŞEYİ AMA HER ŞEYİ esnetebiliriz...
Hah!.. Böyle daha iyi oldu sanki ...
Daha bi HER ŞEY gibi durdu ...

Dur, dur en iyisi HER ŞEYİ AMA HEEEEEEEEEERRRŞEYİ diyerek biraz uzatarak söyleyeyim, sanki dışarda kalan o ŞEY'leri de, o uzatma sırasında geçen süre zarfında içeriye tıkıştırıvermişim gibi hissettim nedense...

Dışarda bir şeyler kalmış mıdır?

Malum, HER ŞEY demek, aslında HER ŞEY demek değildir...