Hicazkar Fasıl

bir curcunadır 

gün batımı 

bir fasıl 

makamı hicazkardır 

dinlersin 

için yanar 

yüreğin kanar 

insafsızdır 

“Ateş-i Suzan-ı firkat 

yaktı cism ü canımı 

Bir harab abade döndürdü 

dil-i viranımı” 

bir akşam üstünde 

güneşin 

kızıla boyadığı alemde 

böyle bir şarkı 

alev alev yakar 

yakar kavurur 

bir dem de 

rakının 

buğulu beyazına katar 

alır götürür 

sevdalar coşar 

aşklar coşar 

seven her gönülde 

“ateş-i Suzan-ı firkat 

yaktı cism ü canımı” 

ağlasam 

haykırsam 

duyan olur mu 

feryadımı 

batan gün 

alır götürür mü 

hicranımı 

bir akşam üstü 

hicazkar bir hüzündür 

yüreğimi delen 

kan revan olan 

gönlüme aldırmadan 

hem ağlatan 

hem gözyaşımı silen 

bir hicazkar şölen 

can dayanır mı 

“ateş- i Suzan-ı firkat 

yaktı cism ü canımı 

Bir harab abade döndürdü 

dil-i viranımı” 

beni yakan 

hicazkar mı 

yoksa yar mı 

can dayanır mı 

beni götüren 

rakı mı 

akşam mı 

gün batımı mı 

can dayanır mı 

can dayanır mı?