Hiçbir siyasi başarısızlık umrunda olmayan halkım terörü görecek mi?

İki üç yıldır yeniden hortladı terör.

Askerlerimiz birer ikişer hayatlarını kaybetmeye başladı. Yine oğlunun çerçeveli resmine bakıp ağlayan annelerin, tabut başında göz yaşı döken vatandaşların resmi belleklerimizdeki yerini almaya başladı.

Olağan askeri tedbirler dışında siyasi olarak hiçbir şey yapılmadı.

Terörün kaynakları kesilmedi, rant alanları tırpanlanmadı, propagandası engellenmedi, karşı savaş yürütülmedi, PKK'ya destek veren müttefiklere karşı elde bulunan kozlar kullanılıp bu desteğin sona erdirilmesi sağlanmadı.

Sadece bu hükümet değil her hükümet aynı becereksizliği gösterdi, aynı hataları yaptı. Ortada bir sorun olduğu, çözümün kimi zaman hükümet düzeyini aştığı doğru, fakat hiçbir zaman hükümetler işin yapmaları gereken kadarlık kısmını yapmadı.

Terör, siyasi başarısızlığın pratikte insanların gözüne sokula sokula açığa çıktığı bir yer. Tepkinin büyüklüğü de ondan...

Fakat;

Bu ülkenin en büyük şirketlerinin, yeni doğan bebeklerin geleceğinin yarım yıllık karları karşılığı satılması kaç kişinin yüreğini sızlattı, ne kadar tepki uyandırdı?

Kaz Dağları, Bergama, vs., bu ülkenin dağı, taşı, yabancı maden arama şirketleri tarafından tarumar edilirken, yüz yıllık atığa sebep olan, bazı yerleşim bölgelerinde yaşamı bitirecek işlemleri altın şirketleri yapabilsin diye hükümet özel kanunla izinler çıkarırken kaç kişinin yüreği sızladı, ne kadar tepki uyandırdı?

Bu topraklarının altından çıkan petrol daha fazla çıkmasın, işleri karıştırmasın diye mühendislerimiz öldürülürken, uçak ve savunma sanayiinden başlamak üzere bütün "bağımsızlığınızı sağlayacak" yerel girişimler görünmez bir el tarafından engellenirken kaç kişi hükümetlerin yanlışlıklarına, işbirlikçiliğine hak ettiği tepkiyi verdi.

Bu ülke maalesef Kuran'daki yeri tartışmalı olan başörtüsü "özgürlüğü" için verdiği emeğin, toplumun tuhaf tarikat yöntemleriyle dindarlaştırılması için gösterdiği çabanın binde birini bağımsızlık yolunda vermedi.

Dağlarımızı, göllerimizi, şehirlerimizi yok ediyorlar, ülkemizi çöplüğe çeviriyorlar, petrol çıkarmamızı, uçak üretmemizi engelliyorlar, edenlerle işbirliği yapıyor, onlara özel kanunlar çıkarıyorlar, yolsuzlukla devleti soyup soğana çeviriyorlar ve biz kendi seçtiğimiz yöneticilerin komik açıklamalarıyla teselli bulup bu siyasal başarısızlığı görmezden geliyoruz.

Ama o da bir siyasi başarısızlık ve şehitler görmezden gelinemiyor. Bu ülkenin yok edilen doğası, içinde ölüm çığlıkları atan kaplumbağası bize sesini duyuramaz, umursamayız çünkü. Kendi teknolojimizi üretip bağımsız olmak da umrumuzda olmaz, milliyetçiliği sokakta "hain" öldürmekte ararız. Yolsuzluklara artık alışmışızdır, bizim paramızı cebimizden çalanlari duymayız.

Hep kandırıldık, görmezden geldik, başarısızlıkları, ihanetleri, yağmayı sindirdik. Şimdi kaçamayacağımız bir başarısızık ortada, birer ikişer, beşer, onar ölüyoruz, "biz" ölüyoruz.

En azından o annelerin, geride bırakılan küçücük çocukların feryadını duyar mıyız?