Hiçbirşeyim..

Bir masal sayardım seninle yaşadığım anlarımı,

Biteceğini, bir gün bırakıp gideceğini bildiğimden.

Yıllardır süren varlığında her günümde tekrar ettim,

Ezberlettim kendime elveda sahnendeki rolümü.

Tamı tamına altı sene geçti senden bu yana,

Altı sene boyunca, bende başladığın günden beri,

Elveda ya hazırladım kendimi.

Onca hazırlığa, onca tecrübeye rağmen başaramadım.

Yapmam gereken, elveda deyip dönüp arkama yürümekti.

Arkama bile bakmadan uzaklaşmaktı yıllardır calıştığım.

Yapamadım geçmişteki küçük vedalarda olduğu gibi yine kıyamadım.

Yine ardından dolmuş gözlerimle kalakaldım.

Bir arkana baksaydın, o bakışlarımın ne demek istediğini anlayacaktın.

Gitme diye yalvarışlarını, çırpınışlarını görecektin, duyacaktın.

Sana ne kadar muhtaç olduğumu,

Sensiz kimsesiz bir çocuk gibi kaldığımı,

Uzakta bile olsan, hayatımda ne kadar büyük bir yer kapladığını,

Sadece bir bakışımla anlayacaktın, eğer baksaydın.

Bu kadar karmaşıklık inan benim harcım değil.

Bu şekilde yaşamayı başaramayabilirim.

Çok yoruldum, gittiğin andan beri sadece iki gün olmuş olsa da.

Her cümlen, her sözün, bana bahsettiğin her karen hatırımda.

Başa sarıp baştan başlıyor gözlerimin perdesindeki her kısa filmin.

Sana hiç anlatamadığım duygularım, tahmin ettiğim gibi çıktılar.

Bu sevgi değil, aşk değil, başka birşeyde saklı adı.

Doğaüstü acayip bir karmaşıklık derdim,

Sana söylemesem de korkularımdı hep sensiz kalmak.

Sensiz, sesinden habersiz kalmak.

Korktuğum başıma geldi, ardından boğuluyorum.

Anıların, tavırların, resimlerin aklımdaki cümlelerin,

Seni sen yapan bütün özelliklerin etrafımı sardılar.

Bir kalkanım bir korumam yok şimdi,

Tüm her şeyimi değiştirmiştim seni her şeyim yaptığımda.

Tehlikeli olduğunu bile bile sen yapmıştım her şeyimi,

Şimdiyse sensizim her şeyimsizim yani ben artık hiçbir şeyim.