HIMM, ANLIYORUM

Bizde adettir, başkasını anlıyormuş gibi yapma âdeti, öğretmenler günü geçti, övgüler, övgüler. Yıllardır filmlerden haberlere üzerinde özenle çalışılan aşağılama çalışmalarına ne diyeceğiz.

Adet olmuş, “anlıyorum” demek ama gerçekte kimse kimseyi ne anlamak istiyor ne de biraz olsun yükselmesine razı, meslek grupları arasında bile yaratılan ikilikler sayesinde, herkes diğerine öteki gözüyle bakıyor. Kimi kendini kanunların üstünde sanıyor, kimi ise hepten kurallardan muaf. Herkesin gözü, diğerinin lokmasında aslında. Esnaf memura, memur esnafa özenir, köyden gelene köylü, parası olana burjuva, güzel arabası olan başka bir sıfat, kıyafeti eskiyse başka bir sıfat, ustaysa başka bir sıfat, çıraksa bambaşka, herkes birbirine öteki diye bakar. “Çobanın oyu var” tamam da o çoban sürüyü bırakıp oy kullanmaya gitse, sürüyü kurt kapar, bizler de etten sütten mahrum kalırız şehirlerde ne haber?  Hâlbuki ömründe doğru dürüstü bırak bir gün olmamış, eliyle gasp etmiş, adamın seksen tane vaka kaydı var, kaydı var diye ona fazla yüklenmeye gerek de onun ceza almasına neden olan henüz küçük düşünüyor olması, ya büyük oynasaydı, tosuncuk kadar, olsaydı alkışlanırdı o zaman. Para alanlar var, can alanlar var, en kötüsü de umutları alıp götürenler birader…

Nereye kadar?