Hocalar - Efendiler - Hocaefendiler

Türkçe'mizde geçen ve menşeini bilmediğimiz sihirli bir kelime vardır. "EFENDİ..."

Bu konuyu farklı kaynaklardan dile getirmeye çalışalım ki " Bilmeden Şirke koşanlar" kabilesinden olmaktan muhafaza etmeye çalışalım kendimizi. Nedir bu "efendi"? Nasıl kullanılmış, nereden Türkçe'miz ile kaynaşmış ve bunun idrakına sahip olmadan başkaları için kullanmamız bizi şirke sokar mı? Gönlümüz temiz bile olsa kelimenin taşıdığı mananın frekansı ile bulaşmış olur muyuz hengamesine? Peygamber bile kendisine efendi dedirtmemişken...

Haydi bakalım:

Birçok kimsenin, bilir bilmez Osmanlıca dedikleri ve Türkçe'den ayrı bir dil gibi görüp öyle göstermek istedikleri Osmanlı Türkçesi'nde, başka dillerden derlenmiş kelimeler yalnız Arabi ve Farisi'den gelme sözler değildir. Bunların içinde çok sayıda Yunanca, Latince, İtalyanca, Sırpça, hatta Ermenice ve başka dillerde kelimeler de vardır. Türk zevki ve kültürü, bu kelimeleri fethettiği ülkelerden çok kere çiçek derler gibi derlemiş, kendi zevk ve mana bahçelerinde yetiştirip güzelleştirerek Türkçe'ye mal etmiştir. Bu kelimeler, asırlar boyu Türklerin dil, kültür ve gönül lisanı olmuş kelimelerdir.

Efendi kelimesi de bu kelimelerden biridir.

Türkçe'de Efendi, efendim, efendimiz, efendi hazretleri gibi her haliyle efendilik ifade eden bu söz, bütün Türk milletinin asalet dolu ünvanı olmuştur.

Kelimenin aslı, eski Yunanca'da authens ve Rum telaffuzunda aftendis'dir. Başlangıçta mutlak hakim demek veya bir kölenin ya da bir cariyenin sahibi olan kimse demekti.

 Eskiden, efendi kelimesi Türkçe çelebi kelimesiyle yanyana ve onun yerine kullanılmış, daha sonra, okuma hayatında yükselmiş, ilim ve irfan sahibi olmuşlara efendi denmiştir.

 Kaynak: http://www.denizce.com/sahipak311003.asp

 ****

Bir diğer kaynak da diyor ki:

Efendi kelimesinin kelime anlamı olarak Arapca'da ''Rab'' olarak geçer.. aynı zamanda Mevla anlamını taşır..

Peygamberimiz bile olsa ''Rab'' kelimesi anlamına gelen Efendi kelimesi şirk'e girebilir.

hepimizin bildiği gibi Rab kelimesi aynı zamanda Allah anlamına gelmektedir..

Kaynak: http://www.frmtr.com/dini-sohbetler/5053644-efendi-kelimesini-kullanmayin-insana-peygamber-dahil.html

 ****
 MAKALEYİ DERLEYEN : ABDULLAH TİKİCİ

Peygamber, la ilahenin içinde ise- ki içindedir; Efendi olamaz. Zira efendi, kölelik- kulluk ister. Nerede efendi farsa orada kul ve köle vardır. Nerede kul ve köle varsa orada da efendi vardır. İkisi birbirinin lazım ve melzumlarıdir. Birisinin yokluğu ile diğerinin yokluğu, birisinin varlığıyla diğerinin varlığı söz konusudur. Peygamber ne efendi ne fahri kâinat ne eşrefi mahlûkat ne de levlakedir.
Peygamber, bunların dışında bir şeydir. Elçidir, görevlidir, memurdur, arkadaştır. Efendi yalnız ve yalnız Allah tır. Efendinin dini olur, cenneti olur cehennemi olur. Peygamberin ne dini, ne cenneti ve ne de cehennemi vardır. Efendi, samedin eş anlamlısıdır. (Rumca) sahip malik anlamına gelmektedir.

“Allah samettir” Samet kelimesinin lugat manası onun izni olmadan hiçbir işin hükme bağlanmadığı, efendi demektir. Yüce Allah öyle bir efendidir ki, ondan başka hiçbir efendi yoktur. Ulûhiyet’te bir tektir geriye kalan herkes ise onun kuludur.(seyyid kutup) Dolayısıyla peygamber de onun kuludur. Birine kul desen onu ulûhiyetten tecrit etmiş olursun, ilah desen onu kulluktan tecrit etmiş olursun. Ne var ki peygambere efendi diyenler, “biz bu manada söylemiyoruz” teranelerini hep dillendiriyorlar. Biz de, o manada söylemiyorsanız o kelimenin orada ne işi vardır; diye soruyoruz?

 http://www.hanifdostlar.net/forum_posts.asp?TID=6312