Hoşgeldin elveda

Neler oldu şimdi neredeyiz … Kiminleyiz kim olduğumuzu sanıyoruz başka yerlerde başka rollerle nereye kadar… Sevdim seni!!!Sadece zaman öğretti kimseye güvenmemeyi. Evet insanlar öğretti sabretmeyi zannetme ki yoktu aşk heyecanı taşıp duruyordu sana her yol alışımda ama öğretildi cümleler, alıştırma rolleri, ayrılığa hazır olma durumları ne kadar saçma gelse de başka bir güç hissetme oyunları en büyük aşklarda bile…

Evet neredeyiz ki şimdi biz o büyük aşkımızın en dokunulmaz sevişmelerinde hangi tende bıraktık aşkımızı… Nerede kimleyiz, ne olduğumuzu sanıyoruz nedir bu çabalar.. Bu büyüklük olgunluk kimedir ispatımız hani nerede vazgeçtik o dön diye haykırışları .. O ağlayışlarımızı .. Bir zaman mı değiştirdi ki bu duyguları neydi bizi bu kadar uzak kılan en içindeyken tüm şehvetiyle her şeyin …

Hayır söyle bana kimlerle savaşıyoruz ihanet kokulu yollarda. Her yanımız sadece biz için atarken nedir yaptığımız kendimize. Korktuğumuzdan mıdır bu kadar incitmek her yönüyle birbirimizi. En mutlu olduğumuz anda ikinci dakika kapıyı tıklatan ayrılık mıdır gerçek kılan duyguları . Ve senin nedenlerin nedir esrarengiz gülüşlerinde benim nereye kadar sürer sabrım ve nereye kadar düşünebilirim seninleyken alışkın olduğum bir bedeni.En önemlisi bunlar ne kadar kirletir en lekesiz aşkımızı…

Şimdi git desem gidebilir misin gerçekten yüreğimden… Şimdi sen bana gel desen ben aynı heyecanla gelebilir miyim sana ve atar mı en güvenli dokunuşlarda kalplerimiz. Hadi bitirsek bir kez daha fazlasıyla kanatarak, acıtarak bu sefer yine de canlanabilir miyiz her yastıkla buluştuğunda düşlerde. Nereye kadar başarabiliriz yenilenen ayrılığı. Her ayrılışta bir eksikle döndüğümüzde kaç bininci gidişlerden sonra son damlası kalır sevgimizin ve en son ağlayışımızda yine de sever miyiz birbirimizi…

Ne kadar değişebilirsin benim gönlümde daha ne kadar uzaklaştırabilirsin kendini benden. O kadar korkağım ki kendime bile anlatamazken olan sevgimi başkalarına söylediğim yalanlardan hangi suda arınabilirim dersin, hangi dil benimle paylaşır günahları ve her bir adımda daha ne kadar uzaklaşabilirim kendimden.

Şimdi ne olur git desem kaç durak öteye kadar sabreder kalbin bensizliğe ve ben hangi anımda boşaltabilirim senli gözyaşlarımı, ne zaman düşünürüm ne yaptığını ve kimle paylaşırım ilk özlediğimi.

Başka tende arar mıyız dersin o başaramadıklarımızı ve bir gün geldiğinde geri daha ne kadar hesabını veremeyeceğimiz şeyler yaşamız oluruz ve daha ne kadar korkarız birlikte mutlu olmaktan…

Yalvarıyorum sana git sevme beni desem kaç bıçak yarasına dayanır kalbin ve hangi temiz kalple iyileştirmeye çalışır kaç kişiyi daha uğrumuzda feda edebiliriz ki bu yolda..Daha ne kötülük yapabiliriz kendimize.

Ağlasam bırak beni git desem ilk kime doğru olur gidişlerin ve hangi yaşanılandan duyarsın pişmanlığı.. Ya da keşke yaşamadıklarımızla mı terk edersin aşk meydanını. Ben kimde saklarım seni hangi duygumla belli ederim geçmişe ait özlemimi ve hangi yabancı ele nefret duyarım senin en sevdiği dokumu okşadığında …

Hadi seni artık hiç sevmiyorum bence git desem nereye kadar katlanır yüreğin nefretini kusmamak için.. Ve hangi kadehlerde haykırırsın en kırılmış duygularını. Söylemediklerin hangi yaşına kadar beslenir bedeninde hangi gün görüp de anlatırsın en nefret ettiğin anda bile çok sevdiğini

Şimdi yokum ben sende olma desem ve hiçbir zaman biz olamadık desem gider misin yoksa durur musun bırakılanlarda neler kaçırdığımızı görmek için yada benim en zayıf anımda bir yara izi daha bırakmak için tarihimize..

Yada kalmayı başaralım desek gitmeleri kaldırsak tüm sözlüklerimizden … Hangi adımımızda bırakıveririz ulaşılmaz aşkımızı yada hangi zamanda duyarız birbirimizin nefesinde başkasının kokusunu ve nasıl başarabiliriz sonsuza dek mutlu olmayı böyle korkak, kaçak halimizle…

Biz sevmiyoruz sadece korktuğumuz duygulardan daha fazla korkmaya aşık oluyoruz ve kaçak sevişlerin her zerresinde en büyük hazlarda kaybediyoruz tüm benliğimizi fakat ayrılık ilk aynayla buluşmada başlıyor çünkü biz görüyoruz kendimizi biz o değiliz biz yaşadığımız neyse kimse onlar asla değiliz… Sadece rüyalarda kavuşmayı hayal ettiğimiz şeyle oyun oynamayı seviyoruz bir çocuk hevesiyle..

Bir gün büyüdüğümüzde sadece bir oyun olarak kalacak aşkıma son sözlerimi hiçbir zaman söylememiş olacağım çünkü o son sözün ne olduğunu ve hangi bende var olduğunu hiçbir zaman bilemeyeceğim sadece hangi benliğimde var olursa olsun ya güzel bir oyun olarak yada en büyük aşkım olarak hatırlayacağım ve güzel satırlarda bir kadehle birlikte anacağım ömrümün sonuna dek… Hoş geldin elveda…

Sadece bir yazıydı büyütmeyelim gönlümüzde acıtanları aşka nasıl hoş geldin diyebiliyorsak elvedayı da en büyük coşkuyla yaşatabilmenin zaferiyle hoş geldin yeni başlangıçlar ve güzel elvedalar…