Hülya

Uykudayım, kendimle,

Çığlık atarım sevinçten,

Kahrolurum, karabasan ile kâbustan.

Ve fakat uyanırım, ağardığında sakalım.

Hangi karanlık kavuşmadı ki sabaha,

Geceler güneşe, ay ile yıldıza,

Kış bahara, sımsıcak yaza?

Yazımız ne ise alnımıza yazılan,

Ezelden ta levhi mahfuza.

Merhamet, Yaradan’ın olmazıdır çilem,

Kırar balyozum,

Kaskatı duvarı, kalından kafamı.

Saçmak için, en derinde sakladığım sırları.

Üzülme giden gider, gelene bak sen,

Neşelen kahkaha ile.

Değmez hüznüne yalan ile hülya,

Gülümse evrene, bir de kendine.

               Yazar Şair Kemal ALKAN