Hüzün bulaştı yüreğime

Saf tutuyor harfler, hizaya dizilmiş bir alt yazı gibi, düşürüyorum kendimi, seninle yan yana… Çekiyorum kınından cümleleri ve kıldan ince, sesin, vuruyor boynumu…

Yüzümü çevir, yüzüne tut ellerinle, ışığı yansın gözlerimin, dindir ağır yaralı yüreğimi, dua makamında bir şeyler fısılda içime…

”Yokluğa düşürüp aratma beni’’

Erken törpülenmiş kalabalığın içinden geçmek isterdim… Tiftiklenmiş sessizliğe düşüyor adımlarım… Geciktim mi?... Erken miydi zaman bilemedim… Çapraz günlerin arasına atıyorum düğüm… Gönül koyuyorum ilmeğe…

Daha ağıtlar yakmadım sevgili
Daha geçmedim gazellere
Daha demedim aşkımın destanını
Buz gibi ellerim
Cepsiz giydim aşkı üzerime
Hüzün nerden bulaştı yüreğime bilemedim.