İçgüdüler

Harika...Muhteşem...İnanılmaz...Neden bu kadar değer veriyoruz sevdiğimiz insanlara, erkeklere?bunu hak ediyorlar mı?Hayır.Muhteşem insan yok, olamaz.Bizi tam anlamıyla anlayan insanlar da yok.Kafalarının içinde ne varsa ona inanıyorlar.Karşı tarafa ise şirin gözükmek adına anlamış gibi davranıyorlar.
Biz kadınların en büyük hatası şu duygular veya benim en büyük hatam. Fakat ne olursa olsun bir yerde bir eksiklik olduğunu anlamak beni her zaman rahatsız etmiştir. Yerine oturmayan parçalar, havada asılı kalanlar...

En sonunda herşey yerli yerine oturdu da bende, kalbimde rahat etti.Maske sıyrılıp çıktı yüzünden farkında olmadan.Hayatım boyunca tek gördüğüm gerçek; ölçülü, hesaplı işlerin özellikle insan ilişkilerinde bir gün mutlaka tıkandığı ve her şeyin ortaya saçıldığıdır.

Çünkü insan aklı o kadar uzun vadeli plan yapamıyor veya tilkilerin kuyrukları birbirine dolaşıyor diyelim.Maskesi düşen birini gördüğüm zaman nedense hemen, şeytan kuyruğu oluşmaya başlıyor, elinde bir çatal değnek beliriyor ve başının iki yanında iki boynuz çıkıyor, çenesi sivrilirken... İşte o zaman hiç korkmuyorum. ''Heeeyyy gerçeğin bu demekki, gel bakalım diyerek'' öyle bir ayağa kalkıyorum ki, şeytan ayaklarımın dibinde minicik kalıyor.Bir daha asla hayatıma sokmuyorum, ne kadar çevremde dolansa da...

Ben; içgüdülerimi, yaşama sevincimi, her defasında dibe vurup sonra büyük bir hızla çıkmayı, yüreğime asla kötülük katmamayı ve en önemlisi de müthiş hayallerimi çok seviyorum.

Altın tepsi de sunduğum kalbimi ve tepsiyi alıp kalbimi atanlara ise hiç kızmıyorum artık. En azından bir kötülükten daha kurtulduğuma seviniyorum. Altı milyar insan var ve hepsi de kötü olacak değil ya!!!