İçimizde saklanan mutluluk

Mutluluk insanın içinde saklı. Çıkarabilmek marifet mutluluklarımızı gün yüzüne. Kimimiz susturulmuş, unutturulmuş mutlulukları, kimimiz kendi kendi seçmiş susmayı, unutmuş mutlu olmayı. Ya siz, siz hangi taraftasınız? Ya ben, ben hangi taraftayım? Ortada bir yerdeyim sanırım. Sorguluyorum , tarıyorum beynimi, kalbimi , düşlerimi. Benliğimde küf tutmuş duyguları . Bulmaya çalışıyorum kendimdeki mutluluğu. Mutluluk ile kendimi de bulmaya çalışıyorum. Hayatın neresinde kalmıştım? Hangi zamana savurmuştum duygularımı ? Örtüp bastırmışım, ellerimle boğmuşum. Hangi zamandı ? Buzul devrinde donup kalmış hayatım. Cıvıl cıvıl baharları yaşayan kalbimi sürgüne göndermişler buzul derine. Buluyorum şimdi cevabını susturuldum mu sustum mu. Susuturuldum ben ve susturulmanın sonucunda sumayı tercih ettim. Karışık yani biraz. Yok karışık da değil aslında. Apaçık belli. Ama sus demek ile , susmayı tercih etmek ile ne kadar susturabilirsiniz ki benliğinizi, ruhunuzu, kalbinizi. Çığlık çığlığa haykıran sessiz çığlıklarınızı ne kadar susturabilirsiniz. Hayat aniden gülümser size . Bazen bir merhaba ile, bazen bir glücük ile, bazen de bir çift göz ile. işte o zaman o küf tutmuş , susturulmuş, unutturulmuş bütün duygular yeşerir yeniden. Ve durduramazsınız gün geçtik sonra yeşerip boy atmasını Kardelen çiçeği kadar değerli olan sevgi yumağını. Kardelen diyorum çünkü susturulmuş, unutturulmuş bir kalp için yeniden can bulmak, Kardelenin o buz tutmuş toprağı çatlatıp açması kadar mucizevidir ve eşsiz güzelliktedir. Mutluluklarınız ertelemeyiniz ve kimselerin elinizden almasına, unutturulmaya çalışmasına izin vermeyiniz. Hayatımız an kadar kısa ve mutluluklar etrafımızda saklı. Önemli olan etrafımızdaki mutluluk anının fark etmek ve yakalayabilmek sevgi yumağını.