İhtiyar Balıkçı

yorgundu,
sakalları saçları tuzlu, gözleri nemli ağır ağır yürüdü
eski barakasının tahta kapısını çalacak gibi oldu
yavaşça indirdi elini ve anahtarını aradı cebinde
gıcırdayan kapıyı açtı ve içeri dalgın gözlerle baktı
önce balıklarını dolaba koydu
boş buzdolabında bir kaç şişe içkisi vardı
biraz küflü eski bir peynir aldı,
tahta çatlak camlı penceresinin hemen dibinde masası vardı
önce peynirini masanın tam ortasına koydu
sonra iki çatal aldı ve bir kendi önüne birde karşısına koydu
eski bir rakı çıkardı buzdolabından,
ayırmıştı bu şişeyi çok öncelerde
çünkü evlilik yıldönümü için saklamıştı bir zamanlar

iki kadeh, iki çatal, iki damla gözyaşı ve iki koca yürek
ortada bir tabak peynir, bir tabak hayat
ve yetmişlik bir rakı, yetememişlik hasreti....

karşısındaki kadehe biraz rakı biraz su
kendine biraz rakı,
su olurdu zaten geri kalan yaşanmışlıklar
zira sek içerdi hep,
kadehini havaya kaldırdı ve şerefe dedi boşluğa,
bir gözü diğer kadehte, bir yanı kırık penceresinde
bir kaç dakika denize bakıp dalıp dalıp gitti
iki damla gözyaşı bozdu sessizliği
usulca süzüldü yanaklarından ve kadehte son buldu yolculuğu
dakikalar geçti, saatler...
bir kaç saattir rakısını içip ufak ufak peynirini bölüyordu
o peynirden hiç yemedi sadece böldü
denize dalıp dalıp gidiyordu
iki damla gözyaşı ve boşalan kadehler

saat yaklaşıyordu.
Gece ağ atması gerekiyordu her gece gibi
bir ilki yaptı yaşlı balıkçı
ilk defa denizden şişmiş ve çatlak parmaklarından alyansını çıkardı
usulca penceresinin pervazına koydu.
ve son bir kadeh daha doldurdu
kadehini tam yarılamıştı ki yavaşça yerinden kalktı
ceketini alıp kapıyı çekip çıktı yaşlı balıkçı
değil masayı toplamak kapıyı bile kilitlememişti.

sakin adımlarla tahta iskeleye yürüdü ve denize açıldı
bir daha geri dönmemek üzere belki de
ağ atmaya gitmişti
geride toplanmamış bir masa,
kadehte yarım kalmış bir rakı ve ona eşlik eden dolu bir kadeh
bir tabakta eski peynir bölünmüş, hiç yenilmemiş....

ve cam kenarındaki pervazda bir alyans....