İki şeyi başaramıyoruz : Ciddiyet ve neşe

Burada suçüstü yakalanıyoruz, ciddiyetin ve neşenin karşıt şeyler olduğunu düşündüğümüz bu anda. Çünkü bu iki kavram ne karşıt ne de birarada bulunmaz değildirler. Neşenin ciddiyeti dışlaması gerekmez ve ciddiyetin de neşeyi. 

Yaşam zordur. 

Yaşamın zor olduğunu kabul etmek, onu yeterince ciddiye almayı getirir yanı sıra.
Onu yeterince ciddiye alırsak ya da en azından yaşamın zor olduğunu kabul etmişsek, yaşam yine de ne kadar daha zor olabilir?
Yaşamın zor olduğunu kabul eden biri görecektir ki, yaşam aslında zor olmayan ama ciddiye alınması gereken bir konu ve o zaman yaşamın büyümek ve daha iyi olmak için sunduğu hediyeler olan tüm bu zorlukları insan neşeyle, gülümsemeyle göğüsleyebilir, karşılayabilir. Tüm bu nitelikleri içinde kavrayabilirsek yaşamı, o basittir, gerçektir ve doğaldır. Ciddiye alınmalıdır, neşeyle yaşanmalıdır ama ne zordur ne de kolay. 

Neşeli olmak, herşeyle alay etmek anlamına gelmez, ciddiyeti ortadan kaldırmaz, bilincin dikeyliğine manı değildir. Ciddiyet ise sıkıcılığı ve zorakiliği çağrıştırımak zorunda değil, neşeyi ve mutluluğu öldürmez kavramlardır. Hayatı büyük bir ciddiyet ve neşe ile yaşamak fikrinin anlaşılması ve yaşanabilmesi mümkün. Hayatın tüm o geçiş noktalarında, ancak yeterince ciddiye alarak aşılabilecek menteşelerinde neşeyi korumak ve yükseltmek, ancak ne yaptığımızı ve neden yaptığımızı biliyorsak mümkün. Ancak amaçsızlık insanları karşıtlar halinde algılanan neşesiz bir ciddiyete ve yahut da ciddiyetsiz bir neşeye itebilir. Bu, koşullar tarafından sürüklendiğimiz, herhangi bir anlamda birşey inşa ediyor olmadığımız ve özgürlük içermeyen bir durumdur. 

Bu satırlar aracılığıyla hepimiz için, yaşamı gerçek anlamda genişliği ve bütünlüğü ile algılamayı, en büyük zorluklarda neşeyi, en sıradan anlarda da ciddiyeti koruyabilmeyi, zorluklara gülümsemeyle, akan zamana erdemlerle yanıt verebilmeyi diliyorum. 

Sevgi ve Saygılarımla