iki yüz

inanmıyorum dedikçe inanasım geliyor

gün öldü diyorlar ikindiye bile yetişmezmiş güya

önce gölgesinden vurmuşlar güneşi

sonra saçlarından asmışlar küf tutmuş başaklara..... da

sahi sen hiç benim gün yüzümü görmüş müydün

“off”

Bak yine susadım

neyse ki

gürledi gök ve yağmur yağdı yağacak

kısmetimde varsa ıslanırım bu gecede denizlerden önce

bana kimse martılar ağlıyor falan da demesin

ben üç beş güzel kadının ağlamasına sığınacağım belki bu gecede

hatta belli mi olur

belki bende ağlarım

belki de adamlıktan çıkarım geceyi dizlerimde avutacağım diye

ya da isyan çıkarırım sırf bastırmış olabilmek için seni tekrar göğsüme

sonra mı

usul usul sızarım saçlarının savrulduğu gün değmemiş tenine

“off”

bak yine daraldım

hangi sancıya gebe olursak olalım illa ki ölüm mü doğurmalı gece

boş versene sen

alt tarafı demini alamamış sevda türkülerindeki ince belli bir yalnızlık benimkisi

üst tarafını hiç sorma dumanlı mı dumanlı aynen kafam gibi

sorma dedim ya…..da

sahi sen hiç benim karanlık yüzümü görmüş müydün

ahh aşk

önce sarart sonra da dök bakalım dökebildiğin kadar yapraklarını

sevda çöpçüleri içtimada hazır kıta emrinde nasıl olsa

süpürürler kederler dolusu aşk kırıklarını

sen hiç zahmette etme giyinmesen de olur hatta

bak güz mevsimi de tüm çıplaklığı ile bitmek üzere zaten

nasıl olsa doluşacak yine bu şehre insan yalnızlıkları

sonra mı

ay
yine kızıl gözleriyle süzecek en endamlı  bakışlarını geceye

gece
yıldızlarını tek tek sökerek soyunacak tüm çıplaklığıyla düşlere

düşler
gecenin çıplaklığına her daim müebbet ve tutkulu olacak

tutku
aşk tanrısının oklarını yetiştiremeyeceği kadar soluksuz ve ıslak

aşk ise
düşlerde sınırsız ve sabırsız nöbette olacak elbet

zaman mı
zaman ise sevişmelerim iz kadar arsız olacak

ve aşk kazanacak biz kaybedeceğiz

biz kaybettikçe aşk kazanmaya devam edecek

söylemedi demeyin

yüzlerce kere söyledim ve ikiyüzüncü kez de yazıyorum biline

aşk

şeytanın gün yüzü

körü körüne aşık olmak ise en karanlık yüzüdür…

ilhanaşıcıtemmuzikibinonaltı