İlk'ler ve önemleri

İlk sahip olduğunuz şeyi hatırlıyor musunuz?

Ya da sahip olamadığınız şeyi?

Ben hatırlıyorum ama bir farkla, sahip olduğumu değil olamadığım şeyi hatırlıyorum.

Nereden diye soracak olursanız: Resimlerde 4 veya 5 yaşlarındayım, suratımda asık bir ifade objektife bakıyorum. Aklımda balonum var.

Annem resim çektirmek için hırkamı çıkarırken benim her daim kırmızısını aldığım uçan balonum uçupp gitmişti. Arkasından ne kadar tepinsem de babama yenisini aldıramamıştım.

Belki de bu kadar iyi hatırlamamın nedeni o fotoğraf.

Her gördüğümde şimdi gülüp geçtiğim ama yüzümün ifadesinden anlaşıldığı gibi ilk kaybedişimin fotoğrafı.

Şimdilerde ise bambaşka kaybedişlere üzülüyorum. Ama hep üzüntülerim aklıma geliyor neden?

Alimin askere gidişi,

İlk işimi kaybedişim,

İlk ölümler, anneanem...

Demek ki herşeyi kolay kazanmışım ve bir o kadar da kolay kaybetmişim.

Peki yakın zamandaki ilklerim neler beni sevindiren?

İlk ve son canım dediğim eşim.

İlk'im herşeyi paylaştığım,

Alim.

Peki ben Alim'i ilk nerde gördüm nerde sevdim?

Herşey o kadar silik ki.

Çok uzak değil sadece 10 yıl olmuş 2 gün sonra ilişkimizin tam 7. senesini bitirip 8. seneye gireceğiz.Tanışalı da 10 sene.

Canım annem bir şeyi anlatırken - ki yaşından dolayı biz herşeyi ondan 3 kere dinlemeye alışığız:) bundan 30 sene önce diye başlar. (İçimden üh be 30 sene ben daha o yaşa gelmedim)

Bir de kayınpederim 30 sene öncesinden çok bahseder, demek ki o da annem gibi herşeyini 30 sene öncesi yaşamış ve kaybetmiş. Tüm güzellikler 30 sene öncesinde kalmış.

Hadi gelin ilklerimizi paylaşalım bu blogda bakalım siz de benim gibi daha çok hüzünlü ilklerinizi mi hatırlıyorsunuz yoksa sevinç dolu ilklerinizi mi?

Yorum ve katkılarınızı bekliyorum.

Sevgiler ve mutlu ilkler:)