İnadına Gülümse

Öyle uzun uzadıya cümlelerim yok!
Aynı nakaratları söylemiyor dilim
Susarak anlatıyorum yorgunluğumu
Bir ben biliyorum çektiğimi.
Çok sevmek insanoğluna fazla,
Yufka yürek başa bela,
Kıyamamak ona keza
Ama akıllanmamak
Kendine en büyük ceza.
Dilimi susturmak kolay da,
Ya kırgın kalbim?
Ben insanları sevdikçe
Biliyorum daha çok üzüleceğim
Akıllanmayacağım bunu da biliyorum.
Sanırım bilmediğim
Verdiğim değeri neden görmediğim
Neden kıyamadıklarım kıyıyor bana?
Neden her gelen vefasız İnsanoğlu
Bir çizik atmadan gitmiyor yüreğime?
Galiba hiç bir zaman da bilmeyeceğim.
Ya gönül iflas bayrağını çekecek,
Bencil olacağız
Ya pılımızı pırtımızı atıp bavula
Gideceğiz buralardan
Ardımıza bile bakmadan.
Yalnız biz
Yalnız uslanmaz yüreğim ve ben.
Giderken hiç bir sevdiğimizi götürmeyeceğiz yanımızda.
Sessiz sedasız olacak
Hiç sevmediğimiz vedalar.
Ve son bir nasihat edeceğim yüreğime,
Dik dur eğme başını!
Üzüldüğünü anlamasın sevinemesin seni üzenler.
Sen sen ol inadına gülümse
Tak maskeni içine akıt gözyaşını
İçin için ağladığını bilmesinler...

SİBEL YILMAZ