İnsana dönüşmeyen enerji insana bela olur

Eşyanın içine gizlenen enerji, ya insana dönüşecek ya da insanın başına bela olacak. Enerji mutlaka bir şeye dönüşmek/ dönüştürülmek zorundadır. Hiçbir şeye dönüşmeyen yani hiçbir işe yaramayan enerji bir gün gelip onu kullanmayanlardan intikam alıyor.

Yediğimiz, içtiğimiz her gıda bizim insan olarak yaşayabilmemiz için ete, kemiğe , kana, iliğe dönüşüyor. Ve en önemlisi harekete dönüşüyor. Midemize giren besinler besin olarak kalmıyor. Onların sindirilerek dönüştürülmesi ile hareket edebiliyoruz, nefes alabiliyoruz, ayakta kalabiliyoruz, düşünebiliyoruz. Yani bize yaşam enerjisini veren besinlerin dönüşümü olmasa parmağımızı bile kıpırdatamayız.

Enerjinin kullanılmadan yan gelip yatılması durumunda tembellik edilmiş olur ve ha var ha yok silik bir yaşamla bir ömür heba edilerek tüketilmiş olur.

Enerjinin mutlaka kullanılması, dönüştürülmesi esastır. Spor yaparak, insanlara yardım ederek, okuyarak, düşünerek, yazarak, çizerek , çalışarak tüketilmesi ama olumlu insan davranışlarına dönüştürülerek tüketilmesi gerekir.

Bu girişten sonra asıl anlatmak istediğim konuya geleyim. Yukarıda en son sözünü ettiğim çalışarak enerjimizin tüketilmesi yani başka bir şeye dönüştürülmesi konusuna yani. Diyelim ki bedenimizde ürettiğimiz enerjiyi kullanarak, çalışarak ayakkabı yaptık. Ayakkabı oluşurken verdiğimiz emek denilen şey bu harcadığımız enerjidir. Verilen bu emekle bizdeki enerji ayakkabıya dönüşmüştür. Ayakkabıda bir enerji gizlidir şimdi. Bu ayakkabıyı alan kimse, para vererek alacaktır. Bu parayı da yine başka bir yerde emek harcayarak yani çalışarak, enerjiyi bir şeylere dönüştürerek kazanmıştır.

Eğer bu ayakkabının normal kullanım süresi 1 yıl ise ve biz de 1 yıl kullanmışsak, içindeki enerjiyi sonuna kadar kullanmışız demektir. Ayakkabıda iş kalmamıştır artık yani enerji sıfırdır. Peki bu 1 yıl kullanmamız gereken ayakkabıyı 3 ay sonra kaldırıp atmış ve eskimeden yeni bir ayakkabı almışsak ne olur? O kullanmadığımız ayakkabı içindeki kullanılmamış enerji yok olmaz. Kendisini orada sıkıştırıp bırakan bizi gün gelir çarpar ve nereden geldiğini anlamadan tokatı yeriz. Bir tokat da gereksiz aldığımız her yeni ayakkabıya harcadığımız paradan yeriz. Çünkü normalde o eski kullanmadığımız ayakkabının süresi bitmeden alınan her yeni ayakkabıya harcanan para da emek israfı olduğundan yani başka acil bir şeye harcanması gerekirken buraya harcandığından dolayı, bu parayı kazanırken ki harcadığımız emek çarpar bizi. Katmerli bir çarpma olur yani.

Eşyada saklanan bu enerji öyle bir intikam alır ki, bir daha zor geliriz kendimize. Dar günlere düşeriz, zor günler yaşarız. Sefil bir hayat gelip çöker üstümüze.

Eskitmeden atılan her şeyde dönüşmemiş enerji vardır. İnsana dönüşmesi arzu edilir bu enerjilerin yani insan kullanımına.

“İsraf haramdır” sözünü birebir yaşamış insanların yediği tokatın durumuna düşmemek için, kullandığımız elbiseleri, ayakkabıları, aleti-edavatı eskitmeden atmayalım.

İnsana dönüşmeyen enerji insanın başına bela olur.

resim kaynağı: zehra50huner.blogcu.com