İnsanız

Farklı değiliz: 

Aynı oyunları oynar 

Aynı resimleri yaparız,  

Çamlar, mavi göl, esrarlı yüce dağlar 

Ve... Kocaman bir gökyüzü ... 

Mutsuz insan 

Bir karanlık indirir gölün üstüne 

Kurşuni gölgelere saklar derdini,  

Kuru dal kırılmış kol gibidir 

Belki yetimdir, hastadır, yaşlıdır! 

Tuvalde mevsim sarıdır, sonbahardır... 

Ayrılık varsa serde açılmıştır yelkenler,  

Her yerde güllerden fazladır dikenler! 

Mahkumsa, firarı bir pencere yapar da 

Güneşe kurtar beni der! 

Mutlu olan çiçekler yapar küme küme,  

Patika yollara dizer sıra sıra ... 

Bazen bir şellale dökülür resmin bir yerinden,  

Nurla yıkanmış göl zümrüt yeşili saydamdır 

Çiğdemler, papatyalar, kelebekler havalardadır! 

Gençliği çağrıştırır en güzelinden... 

Kimi bir yuva yapar da 

Minik kuşu kuluçkaya yatırır,  

Ben anayım der hali. 

Baba olacaksa pervanedir yuva üstünde 

Ağzında küçük bir çalı. 

Şairse, sevdalıysa 

Bir dokunuşta bulutları yere indirir,  

Tenhalara iki mısra kondurur! 

Bütün kainatı sırılsıklam eder,  

Divaneyse, her yeri kızıla boyar!... 

İşte ben, işte biz, birbirimize benzeriz,  

İnsanız biz ...