İnsanlığımızı Kaybettik!

Sevgili okuyucularım, Bu sorunun cevabını belki maddeye dünya nimetlerine fazlasıyla düşkünlük, (iktisadi beraberinde rahat ve konforlu yaşam aracılığıyla daha mutlu ve müreffeh bir yaşamın varlığına olan inanç sonra çağın gerçeklerine uygun çok iyi yaşam isteği ve saire.)  aramalıyız. Ancak şurası çok bir açık gerçektir ki, doğru bildiklerimiz uğruna bir ton alın teri döktüğümüz didinip, biriktirdiğimiz bir çok şey aslında yitirdiğimiz çok şeydir. Mesela meşhur bir şarkı sözünde geçen “Bir tatlı huzur almaya geldim kalamıştan” o,! bile hayatlarımızdan çekip gitmiş çağımızın karadelik yapay gündeminde mafolmuş tükenmiş huzur, kaybetmişiz mutluluğu. Vurdumduymazlık bir tarafta gam keder efkar diğer tarafta ‘ola kala’ en genel hallimiz olmuş. Oysa etrafımızı saran kötülerin yaptığı kötülüklerin bilincine varmalı yüksek egolarımızı törpülemeli içimizdeki ve dışımızdaki zalime bir son vermeliyiz. Bunlara son vermek demek başlamaktır insana geri dönmektir dünya anayurduna!  ne için? sevgi için, aşk için mutluluk için paylaşım için, erdem için, ahlak için hak, hukuk, adalet için lakin en önemlisi dayanışma, huzur, mutluluk için.

İkili insan ilişkileri de tam olarak burada başlıyor aslında. İnsanlar arası ilişkiler toplumsal ilişkiler kadar karmaşık olmasa da aslında sevgi, saygı, anlaşma, karşılıklı kabul, karşılıklı uyum, uzlaşma, güven, ikna, benimseme, destekleme, kefil olma, arkadaşlık ve sonrası dostluk gibi bir çok bilişsel ve sosyal olguyu içinde barındırır. O yüzden partner iki tarafında birbirlerine olan düşünce, tavır ve davranışlarında son derece dikkatli, özenli, tertipli ve titiz olmasını gerektirir. Uzun ve sağlıkla sürecek ikili insan ilişkilerinin gelişimi, değişimi ve ilerlemesi süreçleri ancak bu şekilde kuralarak, inşa edilebilir.