İşin Sırrı Lüks Deri Koltuklarda imiş

Çeşme Ilıca'dayım, (bayılıyorum bu dayım sözcüğüne)  neyse ne diyordum Ilıca’da her zaman değil, bazı bazı geceleri kıyıya takılır tanıdık kıyı dostlarıyla karşılaşırsam hoş beş oradan buradan sohbet ederiz.

Dün akşam da bu düşünceyle kıyıya giderken birkaç olta ve her zaman kullandığım balık kovasını da alıp onarım halindeki Rasim Palas oteli önündeki (Kumrucu Erol’un) yeri yanına geldim.

Kıyıda bir oğlan bir kız iki genç oturuyor, önceleri pek anlayamadığım ama biraz daha yaklaşıp dikkatlice bakınca iki harika lüks deri koltuğa (nasıl getirdilerse) oturuyorlar.

Oğlanın elinde balık oltası, bir yandan gülüşüp eğleniyor bir yandan delikanlı oltayı kullanıyor.

Bir ara delikanlı bana bakıp, “Amca; sizi tanıdım, geçende balık yemi Sülünez nerden alırım diye size sormuştum.” dedi, ama ben o kadar çok kişiyle kıyı dostluğu yapmaktan hepsini bir anda tanımam olası değil. (Bir de üstelik bende serde gençlik de varya!?

Delikanlı tekrardan, “İsterseniz siz de şuraya ilişin, baya balık var bu gece.” deyince biraz ötelerinde ben de oltalarımı kovadan çıkarıp kovayı ters çevirdim oturak gibi üstüne oturdum.

Bu arada delikanlı oltasını atıyor bir süre sonra oltayı çekiyor, bir Kefal; sevinip gülüşüyoruz, ben oltamı atıyorum bekle ha babam bekle balık gelecek tık yok. Oğlan oltayı bir daha atıyor bu sefer baba bir Sarpa, ben gene oltamı sallıyorum “Ya nasip.” Yok, yok bugün balıkların bana garezi var sanki ama renk vermiyorum.

Bir süre sonra delikanlı bir tane daha iri bir Sarıkulak Kefal çekince, “Tamam dedim bu işin sırrı sizin şahane koltuklarda benim plastik kovaya ilgi göstermediler, şakayı severim bilirsiniz, bir anda delikanlı, kız arkadaşı, etraftan duyanlar hep beraber kahkahayı koyuverdik.

Not: bu koltuk olayını fotoğraflayıp bu yazıya resim olarak koymayı düşündüğümde tabletim yanımda değildi bir koşu eve gidip aldım geldiğimde ne yazık ki gençler gitmişti bana kala kala kovada oturan resmim kaldı.