İstanbul’u gözleri kapalı dinlemek sizce mümkün mü?

İstanbul’u gözleri kapalı dinlemek mi?
Eskidenmiş o.

Gözlerini kapatmayı bırakın gözleri açık olan bile bir çukura düşüyor.

Bir yankesici tarafından çarpılması an meselesi.

Ansızın karşınıza çıkacak bir tinerci korkusu.

Mesela bir sarhoşun omuz vuruşu.

Kaldırıma sığmayan insanlar.

Araçlar önünde kaçışanlar, koşuşanlar…

Akşamla sabahı birbirine karıştıranlar.

Evde namusu dururken bir yosmayla kırıştıranlar.

Üç sevgiliye! üç aşk randevusu verenler.

Üçünü de bir tek sen varsın diye idare edenler…

Gözlerimize kapamayı çoktan unutturmuş bile.

Bizden geçmiş İstanbul’u dinlemek.

Hem de gözleri kapalı.

Kimbilir belki gelecekte, fakat o da bir ümit işte.

Ne zamandır gözleri kapalı İstanbul’u dinleyemiyoruz.

İstanbul bize gözlerini kapatmak üzere.

Elinden gelirse gözlerini iki yerine dört açmalı insan.

Başka türlü yaşanmıyor bu şehirde.

Yığılıverir sonra üstüne bir yığın zanlar, günahlar.

Aksaray’da aklık kalmadı.

Beyoğlu sizlere ömür.

Efendiler yurdu taksim taksim edilmiş.

İstanbul’u dinlemek hem de gözleri kapalı.

Ne güzel şiir bu.

Şiirde kalan güzellik unutulur mu?

Ben bu şiiri bütün memleket için okurum.

Fakat bilirim ki dünden bu güne ikisinin arasında büyük bir uçurum.

Eğer İstanbul’da yaşıyorsan sakın ha arkadaş.

Değil gözlerini kapamak iki yerine dört aç.

Sahi o şiiri okumak mümkün de, İstanbul’da gözlerini kapamak mümkün mü?

Ne dersiniz?