İşte "gerçek" sevgili dostum...

Yazımın başlığını GERÇEK koymak isterdim ama, seninle konuşur gibi olsun istedim. Bazen İstanbul ile konuşur gibi.. Dil bilgisi kuralları olmaksızın veya güzel gözüksün, herkes anlasın düşüncelerinden uzak...

Kim ne anlarsa o kadar ama, sen daha fazlası...

En sevdiğim şarkılar kulağımda, karşımda yağmurun küçük damlaları, içimde karşı koyamadığım bir dans etme isteği ki sorma gitsin:) Akşamın bir saati alınmış ani bir kararı kayırırım içimde, düşünüp taşınıp alınmış bir diğer karara karşı. Adalet kimin umurunda...

Bana kalırsa GERÇEK, göz teması ile anlaşmak. Dertleşmeden ve belki de hiç konuşmadan omuzuna yaslandığında hissedebildiğin garip bir teselli. Sanki her şey düzelecekmiş gibi. Hissedebildiğin garip bir tam olma hissi. Tarifsiz, diğerlerine göre manasız bile ama olsun, o da adalet gibi kimin umurunda?...

İçinden geleni yapmakla, şımarıkça davranmak arasındaki farkı bilenimiz pek azdır. Onu sevenimiz daha da az...

Safi altını ısırarak anlayanlar gibi, acıtarak mı anlıyoruz acaba gerçeği?..