İşte sensizlik böyle bir şey...

Uyuyor şu an insanlar

Uyuyamıyorum yine, beni tutan bir şey var.

Uyuyunca sanki büyüsü bozulacak gecenin..

Bu gecede bitmemesi gereken, güzel bir sessizlik var.

Tüm sessizlikler, güzellikler, hatta açan çiçekler..

Her gece olduğu gibi, katıldı yalnızlığıma.

Paylaşmak istemem aslında, bu büyülü geceyi..

Ancak onlar hep "seni" hatırlatıyor bana..

Sonrasında ne mi oluyor?

Sen geliyorsun ya aklıma işte, daha ne olsun!

Bozuluyor büyü, akıyor gözlerimden yaş..

Sessizlik bozuluyor, güzellikler kayboluyor..

Vee...

Gözyaşlarım damla damla ,

Güzel kokulu çiçekler büyütüyor sana..

İşte sensizlik böyle bir şey...

Gecenin bir vakti, böyle vuruyor beni..

Sen tatlı uykunda, mutlulukla gezinirken evrende,

Ben koyu bir karanlığa gömülüyorum sensiz, her gece..

Sonra, sanki bir uçurumdan atlar gibi bir an,

Sanki nefes alamıyorum..

Sessizlikler, güzellikler ve güzel kokan çiçekler..

Beni çağırıyorlar, duyuyorum..

Duyuyorum ama gidemiyorum!

Olmuyor işte..

Seni bırakıp hiçbir yere gidemiyorum...

Ve sen çook uzaklarda tatlı tatlı uyurken,

Ben uçurum kıyılarından dönüyorum senin için, her gece..

Kalbimi kanatan sevgim bırakmıyor beni!

Ve sonsuz acı dolu yeni bir güne,

Emanet ediyor beni....

BEZAR GÜL..