İyi ki varsın

Bazen hayatınıza birileri girer. Ya da hep vardırlar da şimdiye kadar  fark edememişsinizdir. Söyledikleri, davranışları beklentilerinizi karşılamaz. Ne dalkavukturlar, ne de kibarlık budalası. Size oldukları gibi davranırlar. Kendilerini beğendirmek için çaba harcamazlar. Belki duymak istemediklerinizi de söyleyebilir, görmek istemediklerinizi de gösterebilirler. Çevrenizde dediğinizi, yaptığınızı, katılsın veya katılmasın onaylayan onca insana alışmışken birilerinin çıkıp kralın çıplak olduğunu işaret etmesi hiç hoşunuza gitmeyebilir. İşaret etmesi diyorum, çünkü onlar diğerlerinden farklı olarak sizi eleştirmezler, yalnızca gösterirler ve siz görene değin de sabırla göstermeyi sürdürürler. Sizin kızmanız, tepki vermeniz, kendinizi savunmanız da sonucu değiştirmez. Öyle sözler ederler ki iyi mi, kötü mü ayırdedemezsiniz. Acı kahve gibidirler adeta, kırk yıllık hatırı olduğunu neden sonra anlarsınız. Gözünüzün yaşına bakmadan iğneyi en acıyan yerinize batırıverirler. Canınız yanar. “Hiç can yakan sevilir mi,” der, sorgularsınız günlerce. Anlamlandırmaya çalışırken iğnenin battığı yer geliverir elinize. Sızının uzun zamandır orada olduğunu  fark eder ve  iğnenin  orayı işaret etmek üzere batırıldığını anlar, utanırsınız.

Kimi zaman  da yüreklendirirler sizi. Yürüdüğünüz yolda soluğunuzun kesildiği anlarda, “Devam et, başarabilirsin,” derler. Daha önce başarmış olduklarınızı anımsatırlar. Karşılık beklemezler. Vermenin, almak demek olduğu günümüzde hala böylesi insanların olduğunu görmekle umutlanırsınız. Onlarla konuşmak ilaç gibi gelir. Bazen de hiç konuşmadan bir bakışla, bir gülüşle, bir duruşla anlaşırsınız. Aynı anda başlarsınız aynı şeyleri düşünmeye, konuşmaya. Ve dersiniz ki “acaba aramızda telepati mi var?”

Aynı fikirde olmadığınızda bile sabırla dinlerler sizi, sözünüzü kesmeden.  Kendi fikirlerini dayatmazlar, seçimlerinize saygı duyar, diğer insanlarla ilişkilerinizi kıskanmazlar ve sizi desteklerler. Arkanızı rahatça dönebilirsiniz onlara.  Yokluğunuzu fırsat bilip sizi çekiştirmezler. Sırtınızı yaslayabilirsiniz onlara. Zor anlarınızda elinizden tutar, düştüğünüzde kaldırırlar.  Güvenebilirsiniz onlara. Anlam veremediğiniz tavırlarının bile sonradan anlaşılacak mantıklı bir nedeni olduğunu bilirsiniz. Uzun zaman görüşmeseniz de, yanlış anlayıp kırılsanız da yanınızda olmaları için bir telefon etmeniz yeter. Ne araya giren zaman, ne mesafeler, ne de kırgınlıklar bozamıyorsa aranızı bilin ki gerçek dostlarınızdırlar, sıkı sıkıya sarılın ve bırakmayın onları.  Emin olun ki size çok şey katarlar.

 Artık ben de hayatıma değer katan dostlarımın farkındayım ve biliyorum ki canımı yaktıkları yer de bir, yüreklendirdikleri yer de bir. Eğer sizin de yaşamınızda böylesi yürekli  insanlar varsa  şanslısınız,  sakın kaybetmeyin olur mu? Çünkü “Her dost dosdoğru dost olmuyor,” ne yazık ki. 

21.12.2014      ESRA KARA