İyilik Yapma!

İyilik yapmak, farkında olmadan yapılırsa güzel. Aksi takdirde insan ister istemez beklentiye giriyor. Beklentiye girmek demeyelim de belki de yaptığı iyiliğin unutulmamasını da istiyor olabilir. Ya da en azından iyiliğe-iyilik olmuyorsa kötülük olmasın, ya da en azından saygı görmek istiyor. Bu da farkında olarak ve insanın yakınında olan kimselere iyilik yapması sonrasında ortalama her insan beklentiye giriyor ki bu da iyiliğin zehirlenmesi anlamına geliyor.

İyilik yapacaksanız yapın ama sarhoşken yapın, içki içmiyorsanız gözünüz kapalı olarak yapın, daha da iyisi bunu yapamıyorsanız yapmayın.  Birçok kişi iyiliği yatırım amacıyla yapıyor ki bu iyilik değil bir yatırımdır. Yatırımlar her zaman kazanç sağlar diye bir kural da yoktur. Ev aldınız değeri düştü, araba aldınız eskidi, arsa aldınız ne oldu? İstimlak edildi. Elinize üç beş kuruş sıkıştırıp sizi def ettiler, mahkeme de karşı tarafı haklı buldu? Ne yapabilirsiniz.

Yatırım yatırımdır, iyilik de iyilik yani karşılık beklenmez. Beklenti yatırımdır. Yoksa neyi bekliyorsun? Birçok kişi sırf bu yüzden yaptığı iyiliklere iyilikle muamele edilmediğinden, yaptığı kötülüklerden yaptığı iyilikler için pişmanlık duyuyor, daha fazla üzüntü yaşıyor. Çünkü asıl amacı gerçekte iyilik yapmak değil, birikim yapmak ve onları zamanı gelince kâğıt üzerinde de olsa kâra geçeceğinden haberdar olmak istiyor. İyilik yatırım değildir, sizi yaratan ve sizin var oluş sebebiniz olanı ise kandırmanız külliyen yanlış ve hatalı bir yaklaşım daha da fenası kendi kendini kandırmacadan ibarettir. Kandırılmak kadar kendi kendini kandırmak da insana iyi geliyor olsa gerek!