İzmir gözüme bir başka güzel göründü

İstanbul gezimden sonra İzmir'e dönüşümün 3. günü. Ahanda tilkinip dönüp dolaşacağı yer kürkçü dükkanıymış.

Konak iskelelesinin üstündeki kafeteryadayım. Denize nazır cam kenarında yerimi aldım. Sakin bir ortam. Bir kaç masa dolu diğerleri boş.

Pasaport iskelesinde buluşamama kaygısından dolayı Körfez Güzeli Konakta şu an bulunduğum yerde yani her zamanki yerimizde buluşmayı uygun gördü. Bunun benim telefonda yarım saat mızıklamamla ilgisi var mıdır bilinmez...

Telefon görüşmemizin sonunda 'tamam mızıklama metroya bin Konak'a gel, inince de beni ara' dedi. Ben de söz dinleyerek söylenileni yaptım. Bunun üzerine Körfez Güzeli 'iskelenin üstündeki kafeteryaya git orda bekle geliyorum' dedi. Yine söylenileni yaptım... Aradan 15 dk. geçti bizim güzel ortalarda yok...

İlginç birşey oldu. İstanbul dönüşü İzmir gözüme bir başka güzel geldi. Daha önce gözüme hiç bu kadar güzel görünmemişti. İzmir için hep emekli şehri diye düşünmüşümdür.

Yaşlanıyor muyum ne!

Deniz ayağımın altında. Dışarda hafiften rüzgar esiyor. Vapurdan inip sallana sallana yürüyen insanlar, martılar. Hiç telaşları yok gibi... hatta dünya batsa umurlarında değil gibi... Kendi kendime gülümsediğimi farkedip hemen kendime çeki düzen verdim. Adımız deliye çıkmasın durduk yerde...

Beklerken çayı hiç sevmediğim halde çay söyledim ve şeker fabrikası kurarcasına iki şeker attım. Sıcak çayımı yudumlarken bir taraftan da bu satırları yazıyorum. Büyüklerin ellerinden küçüklerin gözlerinden öperim. Kestane kebap acele cevap beklerim.

Önümde derya deniz dalgalı ve bulanık. Vapurların biri geliyor biri gidiyor. Gidişlerini izlerken el salladım. Uçak giderken de el sallayanlardanım. Nedendir bilinmez gidişler hep hüzünlü gelir bana...

Neyse bu kadar yeter. Arabaske bağlamayalım hemen. Körfez Güzeli'de geldi.

İzmir'den tüm İzmir sevdalılarına sevgiler.