Kadın - Erkek - İnsanca yaşam

Tam yazımı bitirip yayına alacağım, internet bağlantısı kesildi ve yazdığım tüm yazı gitti... Ama ben pes etmedim. Kadınlar günü için yazdığım onca cümle heba oldu ben yine yazıyorum. Yani ne yapıyoruz? Asla pes etmiyoruz. Tümseklere takılıp tökezlediğimizde asla yılmıyoruz. İstediğimizi elde etmek için mücadele ediyoruz. Bizleri bir günle kandırıp yaşadıklarımızı görmezden gelenlere direniyoruz. Haklarımızın neler olduğunu biliyor, bilmesek deöğreniyor, haklarımızı kaybetmemek için elimizden geleni yapıyoruz. Elimizden çok şeyin gelebileceğine inanıyor, mutlaka yardım alacağımız kişiler olduğunu biliyoruz ve cesur davranıyoruz. Kadere teslim olmak yerine, bize kader diye giydirilen hayatı değiştirebileceğimizi ve istediğimizi giyeceğimizi biliyoruz. Taciz, tecavüz, töre, baskı, şiddet, ikinci sınıf insan muamelesi asla kader olamaz. 

Kadınlar günü, bu gün bizim miladımız olsun. Her nerede ezilen, aşağılanan, alınıp satılan, tacize uğrayan, eve kapatılan, zulüm gören bir kadın varsa şu an nereden başlayacağını düşünmeli. Yanında, yöresinde madur bir kadının varlığını bilenler görenler, hemen elini uzatmalı. Bu bizim, tüm insanlığın ortak sorunudur. Çocuklarımızı yetiştirmekle mükellef kıldığımız kadınlarımızı mutlu edersek, çocuklarımızı ve geleceğimizi de kurtarmış oluruz. Bu sistemin sorunudur diyenler varsa, unutmayın sistemin dişlilerini bireyler oluştur. Dişlilerden birinin bozulması tüm sistemi bozar. Haydi bozulan sistemi tamir etmek için kolları sıvayalım. Ezilmiş olanları yeniden sağlamlaştıralım, ezen faktörleri ortadan kaldıralım. Zor görünse de zor değil aslında. Ümitsiz olmayalım. Yapılacak birşeyler var, olmalı. İnsansak eğer, yüreğimiz varsa, güçlünün zayıfı ezmesine müsade edemeyiz. Menfaatlerimiz ve canavar egolarımız bir tek insanın bile kişilik haklarına saldırmamıza neden oluyorsa ve yaşananlara "aman banane" diyorsak insanlığımızı yitiriyoruz demektir. İnsan.. Adı üstünde insanca yaşamalıdır. İnsanca yaşama hakkımızı birileri elimizden almışsa ya da almaya çalışıyorsa ve biz buna boyun eğiyorsak, isyan etmeye, sızlanmaya hakkımız yok demektir. Dünyaya bir kere gelinir ve hayat çarçabuk geçip gider, geride acı ve çalınmış bir hayat bırakmak istemiyorsak bir an önce kabuğumuzdan sıyrılıp hayatımız için birşeyler yapmaya başlamalıyız. Kolay olmayacaktır elbet. Mücadele sürecinde tökezleyip düşersek, yeniden ve daha güçlü ayağa kalkmalıyız, taa ki insanca yaşama hakkımızı kazanana dek. Bilmem kaç yıl önce fabrika işçisi kadınların hak ve özgürlük mücadelesi esnasında yanıp gittikleri günü "kadınlar günü" adı altında göstermelik kutlayıp yarın yine makus talihimizi yaşamaya devam edeceksek, her zaman yanmaya mahkum oluruz. O kadınların yangının alevi, bizlerin yanmaması için ışıktır aslında. Aydınlanırsak, güçlenirsek, kenetlenirsek bizi yakmaya kimsenin gücü yetmez. 

Yanmadan, yakmadan, kadın, erkek, çoluk, çocuk adil, özgür, hakça, kardeşçe, kavgasız, şiddetsiz aydınlık yarınlar diliyorum herkese...