Kadın yüreğiyle sevmeli

Büyülerdi beni güzel ellerin,

Birde ince ayak bileklerin..

Sadece ellerini sevmek yeterdi bana.

Ve bir akşam, “bırak ellerimi, bir kadın yüreğiyle sevmeli”, demiştin.

“Ben seni yüreğimle seviyorum.”

Gönlüm akıp giderdi tatlı sözlerinle...

Ve iyi bilirdim; kıymet bilmeyen ellere düştüğünde nasılda solduğunu bir gülün.

Bir kenara atıldığında hızla solup yok olduğunu güzelliğinin

İçimde acıyan bir şeyler olurdu....

İnsanın güzelliği içinde olmalı, yüzü önemli değil derlerdi,

Yalandı!

İçindeki güzelliğiydi belki de yüzüne yansıyan ama,

Ortak duyguydu yüzündeki güzellik

Ve doğruydu;

Bir kadın yüreğiyle sevmeliydi, elleriyle değil.

Elinden tuttuğunda kalbine değebilmeli eli.

Ve sevmezse soğuktu kadının elleri...

Benden ayrılmak istediğini o akşam anlamıştım, ellerin buz gibiydi.

Yüreğin değil ellerin seviyordu.

Mektubun masanın üstündeydi; “Zamanla gerçek yerini bulurmuş akan sular. Küçük akıntılar ise okyanuslara ulaşamadan kururmuş.”

Dönüşü olmayan bir yolculuğa çıkmıştın..

“Hak etseydik birbirimizi gitmezdi ellerinin sıcaklığı”, diye düşünmüştüm.

Sen yüreğini alıp gitmiş, bense soğuk ellerinlerinin anısıyla kalmıştım...

Yüzün de önemliydi, duygularında. Senden ayrıldığımda hemen o güzel yüzünü özlüyordum. Ellerim üşüdüğünde ellerini özlüyordum. Narin, zayıf parmaklarını. Sense, ellerimi bırak, kadın yüreğiyle sevmeli diyordun. O son gece yüreğin değil ellerin seviyordu.

Yüreğiyle sevmeyen bir kadının ellerine sahip olmam neyi değiştirirdi ki?

 Yazar: Mustafa Çifci- www.mustafacifci.com

 Not: Bu eser Mustafa Çifci’nin kitabından alınmıştır. Telif hakkı yazarına ait olup, 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasası kapsamında her hakkı saklıdır. Yazarın yazılı izni alınmadan kopya edilmesi, çoğaltılması, dağıtılması, özet olarak belli bir bölümün başka yerlerde yayınlanması yasaktır.