Kandırılmış

Düşündüklerimi aklımdan geçirmeye bile çekinmedeyim
bir şarkı ki hiç bitmeden çalıyor
boşboğazın teki ki durmadan konuşuyor
ordasın biliyorum
ordasın hadi çık dışarı
kaç kişi gördüki bu odayı son haliyle
kaç kişi yattı bana mahrem yatağımda
özel hissettiğim ne varsa küflenmiş
sakladığım sandıkta
her  bir sarı sayfa
bizden bişeyler hatırlatıyor
biz  varmıyız ki düşünmüyor bile beynim
kandırmakta üstüne yok beni
arkadan gördüğüm ne kadar yüz varsa saçlarından yoldum
vurdumduymaz karşıladılar
sen gibi değildi hiçbiri
ellerimi öpmediler
koklamadılar kulak arkamı
son treni de kaçırmışken sana gelmelerde
lütfen bekle beni hiç bitmeyecek sabahlarda
sana akışım garlarda yatışım bir simite kanışım
doyumsuzluğunda doyur sevmelerinde boğ beni