Kavafis; son nefesim en iyi şiirimdi

Seferis ve Ritsos'u geride bırakıp, olabildiğince hızlı geldim kente.

Etraf kaynıyordu. İçim kaynıyordu. Gencim daha. Sonra yaşlanıp çok güzel şiirler yazacağım ama şimdi değil. Şimdi bu kenti yaşamak istiyorum; içim ve dışımla.

"Aşkın esiniyle..."

Yeni bir şehir buldum. Başka bir deniz, seni buldum. Bütün şehirler, bildiğim, henüz bilemediğim, ardımdan geliyordu. Sen yanımdasın ya...Farklı sokaklarında dolaşıyorum. Bu mahallede kocamayacağımı biliyorum, biliyorsun.

Başka bir şehirde kır düşecek saçlarıma; ama seni hep anımsayacağım,...

Dönüp dolaşıp hep sana geleceğim, bilecek, bilemeyeceksin! Başka bir şey ummuyorsun, umamam! Ömrümü tüketiyorum bu kentte, tüketmeye devam edeceğim bütün kentlerde; yeryüzü, yeryüzüm: AH!

Seni yitirdim.

Pessoa olsa, belki diyorum tutabilirdi seni; kıymet meselesi, zaman, mekan ve....Üç yıl kaldım sende. Çok değil, az da değil. Sen, düşünüyorum, belki yazmıştırsın beni, yazdıysan, hadi okusana!

"Sık sık geri dön ve alıp götür beni./ Geri dön ve alıp götür beni sevgili duygu,/...."

1. Not: Varlık kasım sayısı, Faris Kuseyri ve Şeref Bilsel'in yazılarından esinlenerek yazılmıştır mini öykü.

2. Not:

Karışık duygular benimkisi,

ağzın açık okuyup anlayabilirsin belki,

veya saçmalık hepsi, der,

ayağının altına alabilirsin yaşadıklarımı;

fena adam değilimdir, iyi okursan,

içim İstanbul dolu yaşlandım,

son nefesim en iyi şiirimdi.

Ş.Y.